Fantasy Gate - Η Ελληνική Μητρόπολη της Φαντασίας

Ολες οι γευσεις του φωτος

Όλες οι γεύσεις του φωτός - Βάσω Χρήστου

από τη Νατάσα Παυλίτσεβιτς

Για αυτή τη νέα συλλογή διηγημάτων περίμενα ένα χρόνο και τρεις μήνες. Αυτό το γνωρίζω με ακρίβεια γιατί ακριβώς πριν από ένα χρόνο και τρεις μήνες διάβασα για πρώτη φορά Βάσω Χρήστου. Μην περιμένετε να σας πω σε αυτή την παρουσίαση βαρετά βιβλιογραφικά στοιχεία όπως το πότε γεννήθηκε ή τι σπούδασε η συγγραφέας. Δε θα είχε νόημα. Αυτό που θα είχε νόημα θα ήταν να σας εξηγήσω πως το ελληνικό fantasy και η ελληνική επιστημονική φαντασία έχουν πολλά ευχαριστώ να της πούνε. Ας πάμε, λοιπόν, στο ψητό!

Το «Όλες οι γεύσεις του φωτός» είναι μία συλλογή που ισορροπεί ανάμεσα στο fantasy και την επιστημονική φαντασία. Από τα δεκατέσσερα διηγήματα, κάποια έχουν παρουσιαστεί στα Λογοτεχνικά Εργαστήρια της ΑΛΕΦ (που αν δεν ξέρετε τι είναι, θα σας ενδιαφέρει πολύ να μάθετε), κάποια έχουν τυπωθεί σε ανθολογίες, και αρκετά γεννήθηκαν μέσα από λογοτεχνικούς διαγωνισμούς για το sff.gr, το ελληνικό φόρουμ για το fantasy, τον τρόμο και την επιστημονική φαντασία.

Στις σελίδες ενός τέτοιου βιβλίου θα βρείτε προφανώς κόσμους φανταστικούς με διαστημόπλοια, τελετουργικές θυσίες, μαγικές ικανότητες, υπεράνθρωπα πλάσματα. Όμως, αυτό που με κάνει εμένα να αγαπάω τις συγκεκριμένες ιστορίες δεν είναι όλα αυτά τα απολαυστικά καλούδια, ή μάλλον όχι μόνο αυτά. Είναι ότι θα βρείτε εκει μέσα κοινωνικό σχολιασμό, από τους πιο νηφάλιους του είδους, για τους μετανάστες, την απληστία, την ανισότητα, την αγωνία αλλά και τη δύναμη ενός καθημερινού ανθρώπου. Όλα αυτά, η Βάσω Χρήστου τα παραδίδει με μία γραφή που πηγαίνει από την πιο πολυτελή παρομοίωση, στον πιο απλό ψίθυρο.

Η αναγνώριση του ταλέντου και της δουλειάς που έριξε για να το καλλιεργήσει ήρθε από τις εκδόσεις Ίαμβος που, πέρα από τη συγκεκριμένη συλλογή που εκδόθηκε φέτος τον Απρίλιο, ανέλαβε την τριλογία της «Η επιστροφή των Λαξευτών» («Λαξευτές της παλίρροιας» 2006, «Λαξευμένο δίχτυ» 2007, «Ο λαξευτής των στοιχείων» 2009). Επίσης, έχει βραβευτεί με τον Αργυρό Ικαρομένιππο διηγήματος για το έργο της «Περί ευθύνης προγραμματιστών» (2009) και με τα βραβεία του διαγωνισμού επιστημονικής φαντασίας Graham Still (Γεώργιος Παπαδόπουλος) 2000 για το μυθιστόρημα «Ο φύλακας των ασπίδων» και 2003 για το διήγημα «Χρονοσχισμή».

Κλείνοντας να σας πω ότι ποτέ δεν κατάλαβα γιατί οι αναγνώστες είναι καχύποπτοι απέναντι στις συλλογές διηγημάτων. Σε καλές συλλογές όπως στο «Όλες οι γεύσεις του φωτός» οι ιστορίες είναι μία και μία. Καρποί μιας μακροχρόνιας φροντίδας, όπου δεν υπάρχει η «κοιλιά» που μπορεί να κάνει ένα μυθιστόρημα, ούτε το αίσθημα κούρασης που μπορεί να προκαλέσει ένας πρωταγωνιστής επί πεντακόσιες σελίδες. Σε περίπτωση που σας έχω εξάψει την περιέργεια, πάρτε το βιβλίο και διαβάστε το. Θα με θυμηθείτε. Σε περίπτωση που είστε ακόμη σκεφτικοί, ξεκινήστε από τους Λαξευτές! Μέχρι την επόμενη φορά, να είστε καλά και να στηρίζετε το ελληνικό φανταστικό.

Από σχόλια στο goodreads:

"Συστήνω ανεπιφύλακτα αυτή τη συλλογή σε κάθε αναγνώστη επιστημονικής φαντασίας και φάντασυ, αλλά και κάθε θιασώτη καλής λογοτεχνίας χωρίς ταμπέλες και στεγανά".

"Το γράψιμό της φέρει με αφοπλιστική ευχέρεια, φώτα, σκιές, μυρωδιές, χρώματα και συναισθήματα. Αλλά και μαγεία και επιστήμη και όραμα".

"Οι λάτρεις του Φανταστικού δεν υπάρχει περίπτωση να μην απολαύσουν εικόνες, ιδέες και γραφή. Και αν σκέφτεστε και το τελευταίο ευρώ, η τιμή του συγκεκριμένου βιβλίου είναι ιδιαίτερα χαμηλή, αν λάβει κανείς υπόψιν τον αριθμό των σελίδων και, φυσικά, την ποιότητα των ιστοριών. Οπότε, ναι, είναι ένα βιβλίο που προτείνω χωρίς ενδοιασμούς".

Διαβάστε περισσότερα...

Σεπτεμβριος: 30 ημερες μυστηριου

fantasy books, συνεντεύξεις

Σεπτέμβριος

Συνέντευξη με τον Δημήτρη Αναστασίου

από τη Ράνια Ιωάννου

Η δολοφονία ένος άνδρα στον Σιδηροδρομικό Σταθμό της Θεσσαλονίκης θα σημάνει την έναρξη μιας σειράς ανεξιχνίαστων γεγονότων κι ασταμάτητου ανθρωποκυνηγητού στους δρόμους της πόλης. Ο Νεκτάριος, πρώην Γενικός Αστυνομικός Διευθυντής Θεσσαλονίκης, θα βρεθεί αντιμέτωπος με μια πρωτοφανή υπόθεση, που όμοιά της δεν είχε αντιμετωπίσει ποτέ στην καριέρα του. Στην προσπάθειά του να βοηθήσει το έργο των αρχών και να εντοπίσει τον δράστη απρόσμενες εξελίξεις θα δοκιμάσουν τις αντοχές του και θα τον φέρουν μπροστά σε φρικτά διλήμματα. Από ένα σημείο και μετά αυτά που θα κληθεί να προστατέψει δεν θα είναι μόνο το όνομα και η υπόληψή του...

Αυτή είναι η υπόθεση του αστυνομικού μυθιστορήματος «Σεπτέμβριος» που υπογράφει ο Δημήτρης Αναστασίου, δημιουργός του ιστότοπου weirdnews.gr, επιχειρώντας μια νέα στροφή στη συγγραφική καριέρα του. Στη συνέντευξη που εξασφαλίσαμε για εσάς ο συγγραφέας μας εξηγεί μεταξύ άλλων πως πρόεκυψε το νέο του μυθιστόρημα, μας παρουσιάζει τη σχέση του με τη λογοτεχνία αλλά και μας μιλάει για την ιδιαίτερη πατρίδα του, τη Θεσσαλονίκη, η οποία πρωταγωνιστεί μοναδικά στο έργο του.

Συγγραφικά σε γνωρίσαμε από την αρθρογραφία σου σε διαδικτυακά και έντυπα περιοδικά του χώρου της αναζήτησης, από το βιβλίο «88 μύθοι & αλήθειες» και από τη συμμετοχή σου σε μια σειρά έντυπων ταξιδιωτικών οδοιπορικών. Πρώτη φορά όμως καταπιάνεσαι με τον χώρο της λογοτεχνίας. Θέλεις να μας πεις λίγα λόγια για αυτή τη στροφή; Πώς προέκυψε ο «Σεπτέμβριος»;

Οφείλω να ομολογήσω ότι ο «Σεπτέμβριος» προέκυψε κάπως... τυχαία! Η ιδέα γεννήθηκε με τη συγγραφή ενός μικρού σε έκταση διηγήματος, ωστόσο, ήθελα εδώ και καιρό να πειραματιστώ και να δοκιμάσω τον εαυτό μου σε αυτό το είδος της συγγραφής. Έτσι, κάθισα και έγραψα τον «Σεπτέμβριο». Το θετικό στην ιστορία είναι ότι την υπόθεση την είχα πάνω κάτω στο μυαλό μου, οπότε είχα εξ΄ αρχής ένα ισχυρό κίνητρο για να ξεκινήσω!

Επέλεξες να ασχοληθείς με την αστυνομική λογοτεχνία. Να υποθέσουμε ότι αυτό είναι το είδος που εσύ προτιμάς να διαβάζεις; Γιατί λοιπόν επέλεξες να γράψεις ένα αστυνομικό θρίλερ;

Ακριβώς! Χωρίς, όμως, αυτό να σημαίνει ότι διαβάζω αποκλειστικά αστυνομικά μυθιστορήματα. Έχω μία προτίμηση σε αυτό το είδος της λογοτεχνίας αλλά δεν περιορίζομαι μόνο σε αυτό. Μου αρέσουν επίσης τα ιστορικά και τα μυστηρίου. Προτίμησα να γράψω ένα αστυνομικό θρίλερ γιατί γενικότερα είμαι λάτρης των αστυνομικών, σε οποιαδήποτε μορφής τέχνης, όπως βιβλία, μυθιστορήματα, κινηματογράφο, θέατρο, κ.λπ.

Πέρα από τα φυσικά πρόσωπα, πρωταγωνίστρια στο βιβλίο είναι και η πόλη της Θεσσαλονίκης, την οποία φαίνεται να γνωρίζεις πολύ καλά. Γιατί επέλεξες τη Θεσσαλονίκη και τι σε έκανε να της δώσεις τόση μεγάλη σημασία στο έργο σου;

Για το λόγο που αναφέρεις: επειδή είναι μία πόλη που -πιστεύω ότι- γνωρίζω καλά, μιας και ζω και κυκλοφορώ σε αυτήν από την ημέρα που γεννήθηκα. Επίσης, η πόλη της Θεσσαλονίκης ήταν εξ΄ αρχής αναπόσπαστο κομμάτι της υπόθεσης που είχα στο μυαλό μου, οπότε δεν θα μπορούσα να την αφήσω και να επιλέξω έναν διαφορετικό προορισμό, καθαρά για σεναριακούς λόγους. Εξ’ άλλου είναι μία πόλη με πλούσια σύγχρονη και παλαιότερη ιστορία και, όπως και να’ χει, την αγαπάμε λίγο περισσότερο γιατί την ζούμε καθημερινά!

Παρατήρησα ότι στο βιβλίο δεν φοβήθηκες να ασχοληθείς με την Ελλάδα του σήμερα, κάνοντας αναφορά στην καθημερινότητα με τα καλά και τα άσχημά της. Ήταν συνειδητή αυτή η επιλογή; Θεωρείς ότι οι συγγραφείς πρέπει να παίρνουν θέση μέσα από το έργο τους;

Πολύ σωστή η παρατήρησή σου! Πράγματι, επιδίωξα να θίξω την Ελλάδα του σήμερα, με επίκεντρο τη Θεσσαλονίκη, μέσα από τις σελίδες του βιβλίου με σκοπό πρωτίστως να «ντύσω» την ιστορία των χαρακτήρων και της υπόθεσης. Πιστεύω ότι ο συγγραφέας δεν είναι καλό να μένει αμέτοχος στο έργο του, αλλά όπου μπορεί, να βάζει τη δικιά του πινελιά και, γιατί όχι, να προσπαθεί να προβάλλει στοιχεία και κρίσεις από τα προσωπικά του βιώματα. Αν το κάνεις επιτηδευμένα και «δένει» με το συνολικό έργο, έχει καλώς, διαφορετικά δεν είναι απαραίτητο ή κανόνας να το κάνει κανείς σε κάθε του δουλειά.

Ο Νεκτάριος Ανδρεάδης είναι ένας συνταξιούχος επιθεωρητής που βρίσκεται στο επίκεντρο μιας σειράς φρικιαστικών δολοφονιών. Κατάφερες να σκιαγραφήσεις έναν προσιτό λογοτεχνικό ήρωα με χαρακτηριστικά γνωρίσματα. Να περιμένουμε άραγε κι άλλες ιστορίες με τον συγκεκριμένο χαρακτήρα;

Χμ… δεν νομίζω ότι μπορώ να απαντήσω με σιγουριά σε αυτήν την ερώτηση! Οι σκέψεις για μελλοντικά έργα είναι αρκετές, οι ιδέες ακόμα περισσότερες. Αυτό που μπορώ να πω με διπλωματικό τρόπο είναι ότι, καλώς εχόντων των πραγμάτων, θα ακολουθήσουν κι άλλες ιστορίες, με ή χωρίς τον συγκεκριμένο ήρωα! Περισσότερα… προσεχώς!

Ποια είναι η σχέση σου με τη λογοτεχνία; Υπάρχουν συγγραφείς, ξένοι ή Έλληνες, που ξεχωρίζεις και που ενδεχομένως παρακολουθείς το έργο τους;

Νιώθω ότι έχω μία αλληλένδετη σχέση με τη λογοτεχνία! Την λατρεύω και επιδιώκω να την έχω συνεχώς στη ζωή μου, αλλά κι η ίδια… χώνεται συνεχώς και παντού και δεν λέει να με αφήσει σε ησυχία! Και πολύ καλά κάνει θα πω! Για να το σοβαρέψω, πιστεύω ότι η λογοτεχνία είναι μία μορφή ψυχαγωγίας και διασκέδασης που δεν μπορώ να διανοηθώ ότι δεν θα την έχω στην καθημερινότητά μου. Είναι όπως ο κινηματογράφος, οι ταινίες και οι ξένες σειρές, όσον αφορά φυσικά το κομμάτι της ψυχαγωγίας και του ελεύθερου χρόνου. Έχεις σχεδόν καθημερινή τριβή μαζί τους. Είναι αναπόσταστα κομμάτια της ζωής μου, όπου κι αν βρίσκομαι, ό,τι κι αν κάνω.

Όσον αφορά συγγραφείς που παρακολουθώ το έργο τους, ξεχωρίζω τους Ουμπέρτο Έκο, Νταν Μπράουν και από Έλληνες τους Γιάννη Μαρή, τον «πατέρα» του αστυνομικού μυθιστορήματος στην Ελλάδα, και τον Θανάση Βέμπο, κυρίως για το έργο του στο χώρο της εναλλακτικής αναζήτησης. Τον τελευταίο καιρό έχω επικεντρωθεί στην ανάγνωση βιβλίων δημοφιλών Σκανδιναβών λογοτεχνών του αστυνομικού, όπως είναι ο Τζο Νέσμπο, ενώ έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου ότι θα εντρυφήσω περισσότερο στους Έλληνες συναδέρφους της αστυνομικής λογοτεχνίας μιας και δεν είχα την ευκαιρία να το κάνω έως τώρα. Πιστεύω υπάρχουν παντού συγγραφικά διαμάντια, άσχετα με τη χώρα προέλευσής τους. Το θίγω αυτό εδώ, γιατί λανθασμένα πιστεύω επικρατεί η άποψη «προτιμώ να διαβάζω ξένη λογοτεχνία», κρίνοντας αυτόματα τους Έλληνες συγγραφείς σαν κάτι το υποδυέστερο, σαν δεύτερης/τρίτης επιλογής, ενώ στην πραγματικότητα δεν νομίζω ότι ισχύει κάτι τέτοιο.

Μετά τον «Σεπτέμβριο» τι άλλο να περιμένουμε; Εργάζεσαι ήδη πάνω σε κάποια νέα ιδέα;

Προς το παρόν, λόγω προσωπικών υποχρεώσεων, δεν εργάζομαι σε κάτι καινούριο. Ωστόσο, όπως προανέφερα, υπάρχουν ήδη αρκετές ιδέες και σκέψεις πάνω σε μελλοντικά έργα! Είναι θέμα χρόνου και εύρεσης της κατάλληλης ευκαιρίας να ανοίξω τον υπολογιστή και να αρχίσω να γράφω ξανά. Γνωρίζω πολύ καλά ότι δεν αργεί η ώρα για να έρθει αυτό, κάτι το οποίο με χαροποιεί ιδιαίτερα μόνο που το αναφέρω και το μοιράζομαι!

Και για τα δύο σου βιβλία επέλεξες τη μέθοδο της αυτοέκδοσης που τα τελευταία χρόνια γνωρίζει ραγδαία ανάπτυξη στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Θέλεις να μας μιλήσεις για αυτή την εμπειρία; Τι θα συμβούλευες όσους επέλεγαν τον συγκεκριμένο τρόπο για να εκδώσουν το έργο τους;

Το σημαντικότερο χαρακτηριστικό όσον αφορά την αυτοέκδοση του βιβλίου σου είναι ότι είσαι σε διαρκή επαφή με τη δημιουργία του βιβλίου σου. Προσωπικά, από την στιγμή της απόφασης για την έκδοση του πρώτου βιβλίου μου «88 Μύθοι & Αλήθειες» έως τον «Σεπτέμβριο», το αποτέλεσμα της απόφασής μου ήταν κάτι περισσότερο από ικανοποιητικό. Συγκεκριμένα, τα παιδιά στο iWrite.gr ήταν από την πρώτη στιγμή στο πλευρό μου και προετοιμάζαμε από κοινού τα δύο βιβλία για να επιτύχουμε το καλύτερο -για μένα πρωτίστως- αποτέλεσμα. Αυτό είναι και το μεγάλο πλεονέκτημα της αυτοέκδοσης σε σχέση με τους συμβατικούς τρόπους έκδοσης ενός βιβλίου. Αν θα μου δινόταν η δυνατότητα να επιλέξω ξανά έναν τρόπο για να εκδόσω τα βιβλία μου, θα επέλεγα χωρίς δεύτερη σκέψη το iWrite.gr. Παρατηρείται, πράγματι, μία άνθηση στη μέθοδο της αυτοέκδοσης, τόσο στο εξωτερικό όσο και στην Ελλάδα. Γνώμη μου, ειδικά για έναν νέο συγγραφέα, είναι να δοκιμάσει την αυτοέκδοση για το έργο του. Πιστεύω θα μείνει πολύ ικανοποιημένος, συγκριτικά πάντα με τις συνηθισμένες μεθόδους έκδοσης ενός βιβλίου.

Πριν προχωρήσεις στην έκδοση του πρώτου σου μυθιστορήματος τι προσδοκίες είχες; Φαντάζομαι η έκδοση ενός βιβλίου πρέπει να είναι μια μοναδική εμπειρία από μόνη της. Τι σχόλια λαμβάνεις από τους αναγνώστες μέχρι στιγμής και πώς βιώνεις τη μέχρι τώρα πορεία του βιβλίου;

Όταν βλέπεις εκτυπώμενο το βιβλίο σου, το δικό σου χάρτινο «παιδί», να το κρατάς στα χέρια σου, να το περιεργάζεσαι, να το ακουμπάς και να το μυρίζεις, τότε λαμβάνεις τη μεγαλύτερη ευχαρίστηση. Με θυμάμαι να νιώθω μία υπέρτατη ευχαρίστηση και ικανοποίηση και το τελευταίο πράγμα που με ένοιαζε εκείνη την ώρα ήταν το πόσα αντίτυπα θα πουληθούν ή το πόσοι άνθρωποι θα το διαβάσουν. Δεν με ένοιαζε. Αρκεί που το κρατούσα πλέον στα χέρια μου! Με το πέρας των ημερών, η αμέσως επόμενη ευχάριστη ικανοποίηση είναι όταν ακούς από φίλους και γνωστούς, αλλά ιδιαίτερα από αγνώστους αναγνώστες, ότι διάβασαν το βιβλίο σου και τις εντυπώσεις που άφησαν στον καθένα. Πιστεύω ότι το σημαντικό δεν είναι αν θα είναι καλή ή αρνητική η κριτική και τα σχόλια που θα σου κάνουν, αλλά το ό,τι κάποιοι άνθρωποι κάθισαν και αφιέρωσαν χρόνο για να διαβάσουν το έργο σου. Ξαναγιεννιέσαι, μοναδικό συναίσθημα!

Τι μήνυμα θέλεις να στείλεις στους φίλους της Fantasy Gate και της Κοινότητας του Μεταφυσικού;

Να διαβάζετε βιβλία και να ασχολείστε στα πλαίσια που μπορεί ο καθένας με οποιαδήποτε μορφή τέχνης που υπάρχει εκεί έξω. Με την τέχνη μπορούμε να εκφράζουμε καλύτερα το Εγώ μας, τα θέλω και τα πιστεύω μας. Καμιά φορά η λύση αυτή μπορεί να είναι ενδεικτική, ειδικά αν είμαστε αρκετά επιφυλακτικοί με τους εαυτούς ή τους γύρω μας. Μα πάνω απ’ όλα, να κάνουμε πράγματα που μας ευχαριστούν και μας «απογειώνουν», κι ας μην εμφανιστεί άμεση επίδραση ή αποτέλεσμα. Όλα έρχονται με τον καιρό, αρκεί να το θέλουμε, όχι πολύ, αλλά ειλικρινά.

WHO IS WHO

Ο Δημήτρης Αναστασίου γεννήθηκε στη μέση ακριβώς της δεκαετίας του 1980 στη Θεσσαλονίκη, όπου μεγάλωσε και σπούδασε. Από μικρή ηλικία άρχισε να εξερευνεί οτιδήποτε «εναλλακτικό» έπεφτε στην αντίληψή του, ενώ γρήγορα συνειδητοποίησε ότι τα ταξίδια είναι το μεγαλύτερο πάθος στη ζωή του. Οι αστυνομικές ιστορίες σε οποιαδήποτε μορφή τέχνης κατέχουν την πρώτη θέση στις προτιμήσεις του και γι’ αυτό το λόγο φροντίζει πάντα να τις απολαμβάνει στο έπακρο.
Έρευνες, άρθρα και οδοιπορικά του έχουν δημοσιευθεί σε δεκάδες ιστοσελίδες και έντυπα περιοδικά. Έχει συμμετάσχει στα βιβλία «Εξερευνώντας τη Μυστική Ελλάδα – Παράξενος Ταξιδιώτης» (Εκδόσεις Αρχέτυπο), «Άγνωστη Πελοπόννησος» (Εκδόσεις Οξύ) και «Θεσσαλονίκη: Απίθανες Ιστορίες της Πόλης μας» (Εκδόσεις iWrite), ενώ το 2013 κυκλοφόρησε το πρώτο του προσωπικό βιβλίο με τίτλο «88 Μύθοι & Αλήθειες» (Εκδόσεις iWrite).

Για καλύτερη γνωριμία με το βιβλίο και τον συγγραφέα του επισκεπτείτε την επίσημη ιστοσελίδα του βιβλίου «Σεπτέμβριος» εδώ.

________________________________

Διαβάστε περισσότερα...

ΦΡΑΝΚΕΝΣΤΑΙΝ: 10 ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ

fantasy books, μελέτες

ΦΡΑΝΚΕΝΣΤΑΙΝ:

1Ο ΠΙΘΑΝΟΙ ΤΡΟΠΟΙ ΑΝΑΓΝΩΣΗΣ

από τη Ράνια Ιωάννου

Αυτό που κάνει τον «Φρανκενστάιν» ένα συναρπαστικό και επίκαιρο ανάγνωσμα ακόμη και σήμερα είναι οι πολλαπλές ερμηνείες που επιδέχεται, οι οποίες δεν είναι προσβάσιμες μόνο στους λογοτεχνικούς μελετητές. 196 χρόνια μετά από την πρώτη του έκδοση, το κείμενο της Μαίρη Σέλεϊ συνεχίζει να συναρπάζει και να αποτελεί αφορμή για τη δημιουργία πλήθους νέων καλλιτεχνικών παραγωγών, προσαρμογών και αναπαραστάσεων σε όλο τον κόσμο. Παρακάτω συγκεντρώνονται 10 διαφορετικοί τρόποι ανάγνωσης του βιβλίου.

1. Τα όρια της επιστήμης
Μία από τις πιο συχνές αναγνώσεις του «Φρανκενστάιν» αφορά τους κινδύνους που κρύβει η επιστήμη και κυρίως η λανθασμένη χρήση αυτής. Η Σέλεϊ φέρεται να ήταν ενήμερη για τις εξελίξεις στο χώρο της ανθρώπινης ανατομίας που συντελούνταν στις μέρες της, και ιδιαίτερα για τα πειράματα πάνω σε νεκρά σώματα με στόχο την αναβίωσή τους που επιχειρούνταν συγκεκριμένα στο Εδιμβούργο τη δεκαετία του 1810. Παρόλο που η ίδια δεν τασσόταν κατά της επιστήμης εν γένει, ανησυχούσε για το μέχρι που θα μπορούσε να φτάσει αυτή και τις ηθικές της προεκτάσεις. Μια ανησυχία που όπως είναι φυσικό απασχολούσε πολλούς συγχρόνους της και που συνεχίζει να απασχολεί την ανθρωπότητα ακόμη και σήμερα.

2. Η προμηθεϊκή πτώση
Η ιστορία μπορεί να διαβαστεί και ως προειδοποίηση απέναντι στους Ρομαντικούς εκπροσώπους της εποχής της Σέλεϊ, όπως και κάθε εποχής, που επιδιώκουν να αναλάβουν το ρόλο του Θεού, διαπράττοντας μοιραία ύβρη απέναντι στα θεία. Ο υπότιτλος που συνοδεύει τον κυρίως τίτλο του μυθιστορήματος, «Ο σύγχρονος Προμηθέας», παραπέμπει άμεσα στον ελληνικό μύθο του Προμηθέα ο οποίος τιμωρήθηκε γιατί έκλεψε τη φωτιά-γνώση από τους θεούς και τη μοίρασε στους ανθρώπους. Ο Βίκτωρ Φρανκενστάιν, ως άλλος Προμηθέας, διαπράττει παρόμοιο αδίκημα όταν επιδιώκει να δημιουργήσει ζωή από το θάνατο, διαταράσσοντας τους νόμους της φύσης και αναλαμβάνοντας χρέη Δημιουργού.

3. Χριστιανική αλληγορία
Μία ακόμη προφανής προσέγγιση είναι και αυτή που εξετάζει το κείμενο από μια χριστιανική σκοπιά. Στο επίκεντρο του μυθιστορήματος βρίσκεται η Πτώση του ανθρώπου από τον Παράδεισο, εξ ου και οι συνεχείς αναφορές στο έργο του Άγγλου ποιητή Τζον Μίλτων, «Ο απολεσθείς Παράδεισος».

Ένα ακόμα στοιχείο που δεν πρέπει να ξεχνάμε είναι ότι το βιβλίο είναι προϊόν της Ρομαντικής σχολής και ότι η ίδια η Μαίρη Σέλεϊ βρισκόταν στον κύκλο δύο εκ των πιο αντιπροσωπευτικών εκπροσώπων της, του Λόρδου Μπάιρον και του Πέρσι Μπίς Σέλεϊ. Μία από τις ιδέες που βρισκόταν κατ’ εξοχήν στο επίκεντρο της Ρομαντικής σκέψης ήταν η τάση να παρομοιάζεται / συνδέεται ο Σατανάς με τον Προμηθέα. Διόλου τυχαίο, λοιπόν, που η Μαίρη επέλεξε να χρησιμοποιήσει τον συγκεκριμένο συμβολισμό στο έργο της. Δύο χρόνια μάλιστα από την έκδοση του «Φρανκενστάιν» (1818), ο Σέλεϊ εξέδωσε το ποίημα «Προμηθέας Λυόμενος» (1820), γεγονός που δείχνει ότι πρόκειται για ένα συμβολισμό που ενδιέφερε σημαντικά και τους δυο.

4. Δεν υπάρχουν πράξεις χωρίς συνέπειες
Η Σέλεϊ μας προειδοποιεί ότι κάθε πράξη επιφέρει και τις ανάλογες συνέπειες, τις οποίες ο άνθρωπος καλείται να αντιμετωπίσει είτε τις έχει αναλογιστεί είτε όχι. Βέβαια, θα ήταν εξαιρετικά απλουστευτικό να αναγνώσουμε τον «Φρανκενστάιν» σαν ένα απλό διδακτικό παραμύθι αφού μόνο αυτό δεν είναι, αλλά σίγουρα αυτή είναι μία παράμετρος που μπορούμε να συμπεριλάβουμε στην ανάλυσή μας αφού έχει σημαντικές προεκτάσεις σε ό,τι αφορά τον κόσμο της σύγχρονης επιστήμης αλλά και τις σχέσεις μας με τους άλλους ανθρώπους.

5. Ενοχικά συμπλέγματα μητρότητας
Μία απο τις πιο συχνές αναγνώσεις αφορά την προσέγγιση που θέλει το κείμενο να αποτελεί καμβά των ενοχών που είχε η ίδια η Σέλεϊ για δύο θανάτους που σημάδεψαν τη ζωή της και σχετίζονται και οι δύο με τη μητρότητα. Είναι εξαιρετικά πιθανό να θεωρούσε τον εαυτό της υπεύθυνο για το θάνατο της μητέρας της που πέθανε λόγω επιπλοκών που προέκυψαν κατά τη γέννηση της Μαίρης αλλά και για το θάνατο του πρωτότοκου γιου της, ο οποίος γεννήθηκε πρόωρα. Είναι ιστορικό γεγονός ότι ένας από τους αγαπημένους τόπους που συνήθιζε να επισκέπτεται και να περνά ώρες ολόκληρες η νεαρή Μαίρη ήταν ο τάφος της μητέρας της στο κοιμητήριο του Σεντ Πάνκρας του Λονδίνου. Το νεκροταφείο αυτό αποτελούσε μάλιστα και τόπο συνάντησης της Μαίρης με τον νεαρό ποιητή Σέλεϊ τον πρώτο καιρό της γνωριμίας τους.

6. Επιλόχεια κατάθλιψη
Δεν είναι λίγοι εκείνοι επίσης οι μελετητές που διακρίνουν ψήγματα επιλόχειας κατάθλιψης στο βιβλίο της. Στο επίκεντρο της ιστορίας βρίσκεται η απόρριψη που βιώνει το Πλάσμα από τον δημιουργό του, ο οποίος έρχεται βίαια αντιμέτωπος με τη συνειδητοποίηση ότι είναι υπεύθυνος για την ανατροφή ενός όντος που ο ίδιος έφερε στη ζωή. Η συνειδητοποίηση αυτή του φέρνει τρόμο και έτσι ο δημιουργός επιλέγει το δρόμο της φυγής.

7. Τέρας δεν γεννιέσαι, γίνεσαι
Ο «Φρανκενστάιν» θίγει ένα πολύ ενδιαφέρον ζήτημα με ποικίλες φιλοσοφικές και ψυχολογικές προεκτάσεις. Η Σέλεϊ φαίνεται να υποστηρίζει ότι κανένας δεν έρχεται στη ζωή σαν τέρας. Το τέρας είναι κάτι που το δημιουργεί η ίδια η κοινωνία ή που του αποδίδει επιλεκτικά και αυθαίρετα αυτόν τον χαρακτηρισμό. Όταν το Πλάσμα κοιτάει τον εαυτό του στην επιφάνεια της λίμνης βλέπει τον αντικατοπτρισμό ένος τέρατος γιατί αυτό ακριβώς εισέπραξε από τους ανθρώπους. Έτσι βλέπουμε ότι σε μεγάλο βαθμό η εικόνα που έχουμε εμείς οι ίδιοι για τον εαυτό μας φιλτράρεται τις περισσότερες φόρες μέσα από τον τρόπο με τον οποίο μας αντιμετωπίζει το κοινωνικό μας περιβάλλον ή με βάση τις επιταγές που αυτό επιβάλλει. Αυτό είναι εμφανές, παραδείγματος χάρη, στον ορισμό της ομορφιάς που τον βλέπουμε να αλλάζει ανάλογα με την εποχή και τον τόπο.

8. Σχέσεις εξουσιαστή και εξουσιαζόμενου
Το μυθιστόρημα γράφτηκε δέκα χρόνια σχεδόν μετά από την κατάργηση της δουλείας εντός της Βρετανικής Αυτοκρατορίας. Την περίοδο μάλιστα της συγγραφής του βιβλίου η συγγραφέας έμενε στο Μπαθ, που βρίσκεται πολύ κοντά στο λιμάνι του Μπρίστολ απ’ όπου απέπλεαν τα δουλοκάραβα. Ως παιδί δύο ‘φιλελεύθερων’ ανθρώπων, της υπέρμαχου των δικαιωμάτων των γυναικών Μαίρης Γουόλστονκραφτ και του πολιτικού στοχαστή Ουίλιαμ Γκόντγουιν, είναι εξαιρετικά απίθανο η Μαίρη να μην είχε διαμορφώσει τη δική της άποψη γύρω από το εν λόγω κοινωνικό ζήτημα.
Αν μελετήσουμε το έργο της από αυτή την οπτική θα βρεθούμε μπροστά σε μια πολύ ενδιαφέρουσα, αν και κάπως ανησυχητική, ερώτηση: Είναι ο «Φρανκενστάιν» μία προσπάθεια να τονιστούν οι αρνητικές επιπτώσεις της κατάργησης της δουλείας; Μια επιφανειακή ανάγνωση του κειμένου θα μπορούσε να μας οδηγήσει πολύ εύκολα σε αυτό το συμπέρασμα. Θα ήταν όμως άδικο ως προς τις προθέσεις της συγγραφέως αφού πουθενά δεν αναφέρει κάτι τέτοιο. Αντιθέτως, στο κείμενο εκφράζεται μια έντονη, αν και αρρωστημένη, σχέση αλληλεξάρτησης ανάμεσα σε εξουσιαστή και εξουσιαζόμενο με μοιραίες προεκτάσεις και για τους δύο. Η Σέλεϊ αν κάπου στρέφει τα πυρά της και αν κάποιον θεωρεί υπεύθυνο και υπόλογο είναι μόνο ο αφέντης που απελευθερώνει ένα πλάσμα σε μια κοινωνία χωρίς να το έχει προετοιμάσει, σε μια κοινωνία που στο μεγαλύτερο σύνολό της το απορρίπτει και το περιθωριοποιεί. Μιλάμε κατά βάση για ένα ανθρωπιστικό κείμενο που εξυψώνει το Πλάσμα και αναδεικνύει τα προβλήματά του παρά υπερθεματίζει για τη διαιώνιση της κατάστασής του.

9. Η διαφορετικότητα ως ζωή
Μέσα από το βιβλίο της η συγγραφέας θίγει το ζήτημα της διαφορετικότητας ως ζωής, θέτοντάς την στον πυρήνα της ύπαρξης. Ο Φρανκενστάιν απορρίπτει το δημιούργημά του επειδή αυτό είναι διαφορετικό. Στις μέρες μας, που οι άνθρωποι είναι περισσότερο συνειδητοποιημένοι και ευαισθητοποιημένοι γύρω από τέτοια θέματα, η αντίδραση του Δρ. Φρανκενστάιν φαντάζει τελείως παράλογη. Κι όντως μπορεί να φαίνεται ακραία περίπτωση να εγκαταλείψει κάποιος το παιδί του γιατί έχει κάποια φυσική δυσμορφία ή διαφέρει από το μέσο όρο, πόσο συχνά όμως δεν ακούμε ανάλογες ιστορίες ανθρώπων ακόμα και στις μέρες μας; Η Μαίρη Σέλεϊ όμως μέσα από το έργο της θίγει την ανάγκη για αποδοχή αυτής της διαφορετικότητας και την εξισώνει με την ίδια την ύπαρξη.

10. Ζήτω η επανάσταση!
Το Πλάσμα του Φρανκενστάιν έχει χαρακτηριστεί ως σύμβολο της ανόδου και της μετέπειτα παρακμής της επαναστατικής σκέψης που κατέκλυσε την Ευρώπη στα τέλη του 18ου και στις αρχές του 19ου αιώνα. Υπό αυτό το πρίσμα, πολλοί μελετητές θεώρησαν ότι η Μαίρη Σέλεϊ καταφέρεται μέσα από το βιβλίο της κατά της Επανάστασης θεωρώντας ότι αυτή έσπειρε μόνο πανικό, θάνατο και τρόμο. Εδώ όμως κρύβεται μια παγίδα. Με μια πιο προσεκτική ματιά, θα παρατηρήσουμε ότι η όποια κριτική ενδεχομένως ασκείται δεν κατευθύνεται ως προς το δημιούργημα, δηλαδή προς τηνwtc επανάσταση την ίδια αλλά αντιθέτως υπαίτιος για την ήττα θεωρείται μόνο ο Βίκτωρ Φρανκενστάιν, δηλαδή ο δημιουργός του εγχειρήματος. Με λίγα λόγια, η Μαίρη Σέλεϊ φαίνεται να δηλώνει ότι δεν αποτυγχάνουν οι επαναστάσεις αλλά οι άνθρωποι που τις υποκινούν!

* σημείωση: Το άρθρο αναδημοσιεύεται από τη σελίδα: wordstocount.com.
________________________________

Διαβάστε περισσότερα...

Αγεννητοι αδελφοι

fantasy books

Αγέννητοι αδελφοί
Μιχάλης Μανωλιός

από τη Νατάσα Παυλίτσεβιτς

Σήμερα θα σας πω για το μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας “Αγέννητοι Αδελφοί” του Μιχάλη Μανωλιού από τις εκδόσεις Κλειδάριθμος. Την έκδοση την είχαμε πρόσφατα παρουσιάσει μαζί με το μεταφυσικό θρίλερ “Νεκρή Γραμμή” του Κωνσταντίνου Κέλλη, καθώς τα βιβλία κυκλοφόρησαν την ίδια περίοδο και έκαναν κοινές παρουσιάσεις σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Τώρα όμως θα επικεντρωθούμε στους “Αγέννητους Αδελφούς” και στα μυστήρια που κρύβουν. Καταρχάς ο Μιχάλης Μανωλιός αποδεικνύει με αυτό το βιβλίο ότι είναι μάγος. Γιατί είναι μάγος θα σας το εξηγήσω αμέσως.

Εμφανίζει ανθρώπους από το πουθενά: Η γραφή του βιβλίου ακολουθεί την οπτική γωνία πολλών, διαφορετικών χαρακτήρων, δίνοντας αληθινή φωνή σε εντελώς παράταιρους μεταξύ τους ανθρώπους: μία επαγγελματίας δολοφόνος, ένας οικογενειάρχης που τα έχει χάσει όλα, ένας άτυχος τζογαδόρος, μεταξύ τόσων άλλων. Οι πρωταγωνιστές είναι τόσο αληθινοί, τόσο περίπλοκοι και πολυδιάστατοι με τα προτερήματα και -κυρίως- με τα ελαττώματά τους που θα τους δείτε να βγαίνουν από το βιβλίο με σάρκα και οστά.

Χειραγωγεί το χρόνο: Άπαξ και αρχίσετε το βιβλίο, η γρήγορη υπόθεση, όλο δράση και σασπένς δεν θα σας αφήσει να το κλείσετε. Εκεί που θα λέτε “εντάξει, τώρα το έπιασα στα χέρια μου” θα συνειδητοποιήσετε ότι έχει νυχτώσει και το άνοιγμα των σελίδων πλησιάζει όλο και γρηγορότερα το τέλος του βιβλίου. Εγώ, μια μέτριας ταχύτητας αναγνώστρια, διάβασα τις 465 σελίδες του σε τρεις καθισιές μόνο. Αργότερα μάλιστα επέστρεψα στα αγαπημένα μου σημεία για να τα μελετήσω πιο προσεκτικά. Εσείς, που δεν θα αποσπάται η προσοχή σας από μελομακάρονα και χριστουγεννιάτικα ραντεβού, πιθανόν να το διαβάσετε και πιο γρήγορα.

Δημιουργεί μουσική από χαρτί: Εκεί που η δράση σάς τραβάει βιαστικά από το χέρι, εκεί είναι που θα ακούσετε γλυκιά, σαγηνευτική μουσική μέσω των ηχητικών περιγραφών στις σελίδες του κειμένου. Η μουσική, σαν μετωνυμία για την τέχνη, είναι πολύ σημαντική στο βιβλίο καθώς μία από τους βασικούς χαρακτήρες είναι μια παγκοσμίου φήμης συνθέτρια. Τα κομμάτια της γιατρεύουν και στοιχειώνουν τους υπόλοιπους χαρακτήρες και μέσω αυτών θα τα ακούσετε κι εσείς.

Μεταμορφώνει τη γλώσσα του: Το βιβλίο έχει μια ποικιλία γεγονότων: καταδιώξεις, ερωτικές συνευρέσεις, δολοφονίες, συναντήσεις παλιών φίλων. Η γλώσσα αλλάζει κατάλληλα με την κάθε περίπτωση από ρέουσα και ευκολοδιάβαστη σε λυρική, από ανάλαφρη και χιουμοριστική σε πλούσια και στολισμένη. Η αναγνωστική εμπειρία γίνεται έτσι χορταστική κι ενδιαφέρουσα.

Ακόμη, αυτό που με τράβηξε στους “Αγέννητους Αδελφούς” ήταν ο λόγος που θεωρείται μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας. Η ιδέα του βιβλίου είναι ότι έχει αναπτυχθεί μια τεχνολογική καινοτομία η οποία επιτρέπει τη δημιουργία άλλων εαυτών στο ίδιο σώμα, προσωπικοτήτων δηλαδή με άλλα χαρακτηριστικά και δυνατότητες που συγκατοικούν σε ένα κορμί. Αυτή η καινοτομία είναι φυσικά πολύτιμη και παράνομη. Τους ήρωες του βιβλίου αποτελούν οι γεννημένοι άνθρωποι μα και οι αγέννητοι εαυτοί τους, οι αγέννητοι αδελφοί δηλαδή που έχουν μορφοποιηθεί μέσα τους. Το κείμενο θέτει το ερώτημα του τι σημαίνει άνθρωπος και το εξερευνά αποτελεσματικά μέσα από μια καλογραμμένη και συγκινητική εκεί που πρέπει ιστορία. Όποιος απορρίψει το βιβλίο καθαρά λόγω είδους έχει μόνο να χάσει μια αναγνωστική εμπειρία που θα τον ψυχαγωγούσε και θα τον προβλημάτιζε και μετά το πέρας της. Άλλωστε, οι κριτικές και οι βαθμολογίες στη σελίδα του βιβλίου στο goodreads μιλάνε από μόνες τους.

Επίσης, το ότι οι περισσότεροι χαρακτήρες του βιβλίου είναι γυναίκες μου κέντρισε το ενδιαφέρον ακόμη περισσότερο. Έχοντας απογοητευτεί από τα στερεότυπα των πανέμορφων, και μόνο πανέμορφων γυναικών, σε άλλα βιβλία καλογραμμένα ή μη, ήταν πραγματική δικαίωση το να γνωρίσω χαρακτήρες όπως η Νατάσσα, όπως η Έλεν, όπως η Ζωή, που ήταν αληθινές γυναίκες με τα προβλήματα, τις ανασφάλειες και τις δυνάμεις τους. Μάλιστα, η σχέση δύο αδερφών στο βιβλίο, της Ζωής και της Χριστίνας, μου φάνηκε τόσο πετυχημένη στην απόδοσή της που σταμάτησα για λίγο το διάβασμα και μίλησα για αυτή στην αδερφή μου.

Έχοντας καταβροχθίσει και αυτό το βιβλίο και τη “Νεκρή Γραμμή” έχω μείνει έκπληκτη από την εξαιρετική επιλογή που έκανε ο Κλειδάριθμος στην έκδοση των μυθιστορημάτων και στα υψηλά κριτήρια ποιότητας τόσο της επιμέλειας των βιβλίων από τον Δημοσθένη Κερασίδη όσο και της εμφάνισης τους. Ειλικρινά πιστεύω ότι οι εκδόσεις Κλειδάριθμος μας έδωσαν δύο ποιοτικές ελληνικές κυκλοφορίες για τις οποίες θα μιλάμε για πολύ καιρό μετά την πρώτη τους έκδοση.

Λίγα λόγια για τον συγγραφέα: Ο Μιχάλης Μανωλιός γεννήθηκε το 1970 και σπούδασε μηχανολόγος μηχανικός. Έχουν κυκλοφορήσει δύο συλλογές διηγημάτων του, "Σάρκινο φρούτο" (Τρίτων 1999) και “...και το τέρας” (Τρίτων 2009) από την οποία το διήγημα “Αίθρα” κέρδισε το 2010 τον διεθνή διαγωνισμό Aeon Award. Διηγήματά του έχουν δημοσιευτεί σε ανθολογίες και περιοδικά στην Ελλάδα, την Ιρλανδία και την Ιταλία. Ζει, γράφει και περνάει καλά στην Αθήνα.

* σημείωση: η φωτογραφία του συγγραφέα είναι του Σωτήρη Βλάχου.
_____________________________________

Διαβάστε περισσότερα...

Αγεννητοι Αδελφοι και Νεκρη Γραμμη

fantasy books, νέα

"Αγέννητοι Αδελφοί" και "Νεκρή Γραμμή"

από τη Νατάσα Παυλίτσεβιτς

Σήμερα θα σας παρουσιάσω δύο νέες κυκλοφορίες από Έλληνες συγγραφείς που εκδόθηκαν πριν δυο βδομάδες μόλις. Ο εκδοτικός είναι ο “Κλειδάριθμος”, ο οποίος ύστερα από χρόνια επιτυχημένης πορείας στα μη-λογοτεχνικά βιβλία -για παράδειγμα, στην έκθεση βιβλίου της Φρανκφούρτης του 2004, οι Εκδόσεις Κλειδάριθμος βραβεύτηκαν από τη Microsoft με τον τίτλο (Worldwide) Publisher of the Year- κάνει τα τελευταία χρόνια ένα γερό μπάσιμο στην λογοτεχνία. Φέτος ο εκδοτικός επέλεξε να εκδώσει δυο ελληνικά μυθιστορήματα της λογοτεχνίας του φανταστικού, το “Αγέννητοι Αδελφοί” του Μιχάλη Μανωλιού και το “Νεκρή Γραμμή” του Κωνσταντίνου Κέλλη.

Ο Μιχάλης Μανωλιός είναι γνωστό όνομα στην επιστημονική φαντασία και είναι μάλιστα διεθνώς αναγνωρισμένος, αφού έχει λάβει το βραβείο Aeon Award 2010 για το διήγημά του “Αίθρα”. Εδώ και λίγες μέρες κυκλοφορεί το μυθιστόρημά του “Αγέννητοι Αδελφοί”, ενώ στο παρελθόν έχει εκδώσει δύο συλλογές διηγημάτων από τις εκδόσεις Τρίτων (“...Και το τέρας” 2009, “Σάρκινο Φρούτο” 1999). Ο Κωνσταντίνος Κέλλης έκανε ήδη ένα πέρασμα από το Fantasy Gate όταν πέρυσι τέτοιο καιρό μας έδωσε συνέντευξη για το πρώτο του βιβλίο, τη συλλογή ιστοριών τρόμου “Το Φως Μέσα μου”, με τις εκδόσεις Momentum. Τώρα επιστρέφει με το μεταφυσικό θρίλερ “Νεκρή Γραμμή” το οποίο συνδυάζει στοιχεία αστυνομικού και τρόμου.

Τα δύο βιβλία βγήκαν την ίδια περίοδο από τις εκδόσεις Κλειδάριθμος και βρίσκονται ήδη σε όλα τα βιβλιοπωλεία, από τις γνωστές αλυσίδες ως και τα μικρότερα συνοικιακά. Η πρώτη παρουσίαση των βιβλίων θα γίνει στην Αθήνα, την τοποθεσία όπου λαμβάνουν χώρα οι “Αγέννητοι Αδελφοί”, στις 21 Δεκεμβρίου στο “Polis” art cafe. Ομιλητές θα είναι ο δημοσιογράφος Νίκος Κουρμουλής, ο συγγραφέας Φίλιππος Φιλίππου και ο επιμελητής των βιβλίων Δημοσθένης Κερασίδης. Φυσικά, οι συγγραφείς θα είναι αμφότεροι παρόντες, διαθέσιμοι για να απαντήσουν ερωτήσεις και για να γράψουν αφιερώσεις! Ακόμη μια κοινή παρουσίαση των βιβλίων θα γίνει στην Θεσσαλονίκη που είναι η τοποθεσία στην οποία λαμβάνει χώρα η “Νεκρή Γραμμή”. Δεν υπάρχει επίσημη πρόσκληση ακόμη, αλλά οι πληροφορίες λένε να είστε έτοιμοι γύρω στις 12 Γενάρη να επισκεφθείτε κάποιο από τα μεγάλα βιβλιοπωλεία της πόλης. Τέλος, για την “Νεκρή Γραμμή” έχει προγραμματιστεί και μια τρίτη παρουσίαση στη γενέτειρα του Κωνσταντίνου Κέλλη, την Ξάνθη, στις 10 Γενάρη.

Σε κάθε περίπτωση, η σελίδα του Κλειδάριθμου στο facebook διαρκώς ανανεώνεται οπότε καλύτερα να ακολουθείτε τις δημοσιεύσεις της, που συχνά πυκνά περιλαμβάνουν και ωραίους διαγωνισμούς για αντίτυπα βιβλίων (για σας δουλεύουμε!). Επίσης, η σελίδα των βιβλίων στο goodreads είναι εδώ για τους “Αγέννητους Αδελφούς” (ή “ΑΑ” για τους φρέσκους φαν που μαζεύει ήδη το βιβλίο) και εδώ για την “Νεκρή γραμμή”.

Στα πρόθυρα των Χριστουγέννων, κατά τη γνώμη μου, δεν υπάρχει καλύτερο δώρο από ένα καλό βιβλίο. Ή μάλλον, υπάρχει. Δύο καλά βιβλία! Μέχρι το επόμενο άρθρο να είστε καλά και να διαβάζετε λογοτεχνία.
___________________________________

Διαβάστε περισσότερα...

Alice: Otherlands

cinema, fantasy games, νέα

Alice: Otherlands

της Νατάσα Παυλίτσεβιτς

Μπορεί το άρθρο να άργησε αλλά έρχεται με σπαρταριστά, εξαιρετικά νέα! Σε προηγούμενο άρθρο σας είχα πει για το παιχνίδι American McGee's Alice που το ακολούθησε το ακόμη καλύτερο Alice: Madness Returns. Σας είχα πληροφορήσει επίσης ότι υπήρχαν σχέδια για τρίτο παιχνίδι, το οποίο μάλλον θα χρηματοδοτούνταν μέσω kickstarter. Μετά από μέγαλη πάλη για τα δικαιώματα και την έλλειψη ενδιαφέροντος από την EA games να αναλάβει τη χρηματοδότηση, το τρίτο παιχνίδι έχει μπει στον πάγο για την ώρα. Στη θέση του όμως σχεδιάζονταν μία σειρά απο animated ταινίες μικρού μήκους από τον ίδιο δημιουργό, τον American McGee. Το kickstarter για τα ταινιάκια αυτά με τίτλο Alice: Otherlands πρόσφατα ξεπέρασε τον στόχο του! Τι σημαίνει αυτό; Ότι σε κάποιο καιρό θα έχουμε διαθέσιμες τις μικρές ταινίες και πολύ πιθανό να ακολουθήσει αργότερα μία μεγάλου μήκους!

Σε αυτές, η Alice έχει πλέον τη δύναμη να μπαίνει στο υποσυνείδητο άλλων ανθρώπων, στη δικιά τους Wonderland, ας πούμε. Το 1876, την εποχή δηλαδή που ζει η Alice στο Λονδίνο, περιβάλλεται από κορυφαίους ανθρώπους του πνεύματος: τον Βαν Γκογκ, τον Άρθουρ Κόναν Ντόιλ, τον Ιούλιο Βερν και άλλους πολλούς. Άρα μέσω των ταινιών, θα μπορέσουμε να βιώσουμε μία εκδοχή του πώς σκέφτονταν και λειτουργούσαν αυτά τα μεγάλα μυαλά. Δεν ξέρω για σας αλλά εγώ έχω ενθουσιαστεί με την ιδέα το καλλιτεχνικό προσωπικό του Alice να αποτυπώνει τις ιδέες και τους φόβους ενός καταπληκτικού ζωγράφου ή συγγραφέα.

Πέρα όμως από τα μικρού μήκους, η όλη διαδικασία θα βοηθήσει να βρεθούν χρηματοδότες για μία μεγάλου μήκους ταινία με την Alice, κάτι που εγώ τουλάχιστον πολύ θα ήθελα να το δω. Μπορεί να υπάρχει ολοκληρωμένο σενάριο στα μέχρι τώρα games, όμως μία κινηματογραφική ταινία θα έδινε την ευκαιρία για μεγαλύτερη ανάπτυξη χαρακτήρων και για μια διαφορετικού τύπου ατμόσφαιρα.

Ο σύνδεσμος για το kickstarter είναι εδώ και στο video μπορείτε να δείτε επιλεγμένες στιγμές από τα προηγούμενα παιχνίδια και ακόμη καλύτερα να θαυμάσετε το concept art για το επόμενο project. Επίσης εδώ είναι η σελίδα του Alice: Otherlands στο facebook όπου μπορείτε να ενημερώνεστε για τα διάφορα νέα που θα προκύπτουν στο εξής, αλλά σας προειδοποιώ ότι οι εικόνες cosplay θα είναι μάλλον συχνότερες από ότι οι πληροφορίες. Μακάρι να έχουμε τόσο ωραίες ανακοινώσεις κάθε φορά που τα λέμε! Μεχρι το επόμενο άρθρο, να είστε καλά και να παίζετε ωραία παιχνίδια.
_________________________________

Διαβάστε περισσότερα...

Inverloch: Graphic Novel

«Η ιστορία του Inverloch έχει να κάνει με το νεαρό Αχέρων, από τη φυλή των Ντα'Κορ. Μετά τη συνάντηση με ένα ξωτικό αναλαμβάνει μια, φαινομενικά, εύκολη αποστολή. Συναντώντας φίλους και εχθρούς, συνειδητοποιεί ότι ο κόσμος δεν είναι τόσο ήσυχος όπως νόμιζε. Κάθε άλλο, είναι γεμάτος προκαταλήψεις και κρυφούς κινδύνους.»

Ιερώνυμος Μπος: Ένα Ανήσυχο Πνεύμα!

«Ξέρουμε πως ο Ιερώνυμος Μπος ήταν μέλος της Αδελφότητας της Παναγίας, που στα αρχεία της έχουν βρεθεί αρκετές σίγουρες πληροφορίες. Στα 1486 ο Ιερώνυμος, γιός του Αντωνίου Βαν Άκεν έγινε δεκτός σ’ αυτή την ένωση, που τα μέλη της ήταν κουρεμένα και φορούσαν στολή από ειδικό χοντρό μάλλινο ύφασμα.»

Graham Masterton

«Ο φόβος βρίσκεται πάντα μαζί μας, και οι άντρες και οι γυναίκες πάντα θα σκέφτονται νέους τρόπους να τρομάζουν και να καταπιέζονται μεταξύ τους, γι αυτό πιστεύω ότι δεν πρόκειται ποτέ να στερέψω από ιδέες. Μερικές φορές δεν γράφω για υπερφυσικά όντα, όπως για παράδειγμα στα βιβλία μου Unspeakable και Trauma.»

Carl Warner

«Συνηθίζω να ζωγραφίζω πολύ συμβατικά τοπία χρησιμοποιώντας τυπικές τεχνικές σύνθεσης, μιας και πρέπει να ξεγελάσω τον θεατή ώστε, αρχικά, να νομίζει ότι πρόκειται για μια πραγματική σκηνή. Η συνειδητοποίηση των πραγματικών υλικών της σκηνής είναι αυτό που θα του φέρει ένα χαμόγελο… η καλύτερη στιγμή για μένα!»

El Greco

«Εδώ βρίσκεται ο Γκρέκο. Η μελέτη του έδωσε τα μυστικά της Τέχνης, η Τέχνη του αποκάλυψε τα μυστικά της φύσεως, η Ίρις του έδωσε το χάρισμα των χρωμάτων, ο Φοίβος το δώρο του φωτός και ο Μορφέας του χάρισε τις σκιές του.»

Joseph Vargo

«Χαίρομαι να βλέπω ότι όλο και περισσότεροι άνθρωποι αγκαλιάζουν τη σκοτεινή ομορφιά της gothic κουλτούρας. Καθώς αντιτίθεται σε πολλές από τις επικρατούσες ιδέες είναι ένα είδος έκφρασης που επιτρέπει στους ανθρώπους να εκφράζονται σαν μονάδες. Εγώ έκανα πάντα αυτό που ήθελα να κάνω και θα συνεχίσω να κάνω το ίδιο.»

Όσα Κρύβει το Χιόνι

«Κατευθύνθηκε, τρομαγμένος, σιγά σιγά προς την κάμαρα της κόρης του. Άδεια και παγωμένη. Το κρεβάτι ήταν σκεπασμένο με ένα βαρύ στρώμα από χιόνι. Το ίδιο θέαμα αντίκρισε και στην κάμαρα της γυναίκας του.[...] Τα πάντα είχαν καλυφθεί από πάγο. Έναν πάγο αλλιώτικο από αυτό που έβλεπε στη φύση.»

Ασυνέχεια

«[...] υποθέτω πως λίγο-πολύ θ’ αντιμετωπίσεις κάτι ανάλογο μ’ αυτά που μόλις σου διηγήθηκα. Όπως καταλαβαίνεις, δεν πρέπει να φοβάσαι για το παραμικρό. Χρειάζεται απλώς να έχεις εμπιστοσύνη στον εαυτό σου και στους εκπαιδευτές σου. Όλα είναι κανονισμένα.»