Διαβάζω Το τραγουδι του χρονου από τα Fantasy Archives της Fantasy Gate!
από Ράνια Ιωάννου (melian)
Συνέντευξη με τον Γιώργο Χατζηκυριάκο
Ταξίδι στη φαντασία μέσα από τα μάτια των παιδιών
O Γιώργος Χατζηκυριάκος, συγγραφέας του βιβλίου «Το τραγούδι του Χρόνου: Η χώρα των χαμένων ευχών» απαντά στις ερωτήσεις μας, δίνοντάς μας την ευκαιρία να γνωρίσουμε λίγο καλύτερα τόσο εκείνον όσο και το έργο του. Ο Γιώργος Χατζηκυριάκος είναι ένας ακόμα νέος Έλληνας συγγραφέας που επέλεξε να υπηρετήσει τον κόσμο του Φανταστικού και ο οποίος αξίζει αδιαμφισβήτητα την προσοχή μας. Στη συνέντευξη που ακολουθεί ο συγγραφέας μας μιλάει για το πρώτο του μυθιστόρημα που πρωτοκυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο του 2011, για τις συγγραφικές επιρροές του και παράλληλα μας αποκαλύπτει τα μελλοντικά του σχέδια.
Αρχικά, μπορείς να μας πεις λίγα εισαγωγικά λόγια για το βιβλίο σου «Το τραγούδι του Χρόνου: Η χώρα των χαμένων ευχών»; Σε ποιους απευθύνεται το συγκεκριμένο βιβλίο και τι ξεχωριστό μπορεί να βρει ο αναγνώστης σε αυτό;
«Το τραγούδι του Χρόνου» εξιστορεί την περιπέτεια δύο παιδιών που χάνονται στον Αλλόκοσμο της Νοέλα, το πολύπαθο ταξίδι τους καθώς αναζητούν μια χαμένη ευχή και την οδύσσεια τους να επιστρέψουν πίσω στο σπίτι τους Είναι μια ιστορία που δεν απευθύνεται αποκλειστικά και μόνο σε νεανικές ηλικίες, προεφηβικές και εφηβικές, αλλά σε κάθε άνθρωπο που αισθάνεται παιδί, όσα κεράκια κι αν έχει σβήσει. Επίσης πρέπει να πω ότι παρά την χριστουγεννιάτικη επίστρωση του βιβλίου, διαβάζεται άνετα στην οποιαδήποτε εποχή του χρόνου. Έτσι κι αλλιώς τα Χριστούγεννα είναι η περίοδος αυτή όπου ένα έτος τελειώνει κι ένα νέο ξεκινάει. Στο «Τραγούδι του Χρόνου» ο αναγνώστης θα συναντήσει το πάντρεμα του παραμυθιού με την ηρωική λογοτεχνία του Φανταστικού. Δεν είναι δηλαδή ούτε ένα απλό χριστουγεννιάτικο παραμύθι για παιδιά αλλά ούτε και μια συνηθισμένη περιπέτεια με μάγους και δράκους σε μια αλλιώτικη Μέση-Γη. «Το Τραγούδι» είναι μια επική ιστορία που διαδραματίζεται σε έναν κόσμο όπου τα Χριστούγεννα δεν τελειώνουν ποτέ. Αυτός ο κόσμος είναι η Νοέλα με τις μαγεμένες πολιτείες του Έβεργουις, τα γιγάντια έλατα του Έβεργκριν, τις εξωτικές πόλεις της Οριέντα, τα παγωμένα κάστρα των Χιονιάδων και τα μουσικά χωριά της Καρόλια. Εκεί κατοικούν οι Θαυματουργοί που πραγματοποιούν ευχές χρησιμοποιώντας μαγικά κεριά, οι Μάγοι που ασκούν μαγεία μέσω του φωτός των αστεριών, τα Ξωτικά του Χιονιού και άλλα πολλά γοητευτικά πλάσματα. Το Κακό στη Νοέλα εκπροσωπείται από τον Χρόνο, τον άρχοντα του μαρασμού και της φθοράς, τον οποίον υπηρετούν σκοτεινά πλάσματα όπως Καλικάτζαροι, Ποντικάνθρωποι, Φαντάσματα των Ρολογιών κ.α. Παρόλο που μια τέτοια ιστορία θα μπορούσε να είχε γραφτεί με χιούμορ για να παρωδήσει είτε το Φανταστικό είτε τα Χριστούγεννα, το ύφος είναι σοβαρό και ισορροπεί μεταξύ του παιδικού και του επικού.
Κεντρικοί ήρωες στο βιβλίο σου είναι δύο μικρά αδέλφια, ο Λουκάς και η Φωτεινή που ξεκινούν ένα μαγικό ταξίδι προς αναζήτηση μιας χαμένης ευχής. Γιατί επέλεξες να διηγηθείς την ιστορία με κεντρικούς ήρωες δύο παιδιά; Πόσο εύκολο ήταν να αφηγηθείς τον μαγικό κόσμο της Νοέλας μέσα από τα μάτια των δύο αυτών παιδιών;
Η Νοέλα καθρεπτίζει την παιδική ψυχή και αντίληψη. Τα πάντα εκεί είναι όμορφα και αθώα, μαγευτικά και ιδανικά. Υπάρχουν βέβαια κάποιοι φόβοι, όπως σε κάθε παιδική καρδιά, όμως κανένας τους δεν την απειλεί τόσο όσο η άγνοια του Χρόνου. Η Νοέλα είναι καταδικασμένη να κατακτηθεί από το Χρόνο όπως κάθε παιδί, σύμφωνα με τους νόμους της φύσης, πρέπει να μεγαλώσει. Καταλαβαίνεις, λοιπόν, ότι σε μια τέτοια συμβολική ιστορία δύο ανήλικοι ήρωες ταιριάζουν καλύτερα από ότι κάποιοι που έχουν ήδη χάσει την παιδικότητα – αθωότητα τους. Πιστεύω πως τα παιδιά, παρά τις όλες αδυναμίες τους, έχουν μια ιδιαίτερη δύναμη. Γενικά τους αρέσει να εξερευνούν, να ανακαλύπτουν, να παρατηρούν, να χάνονται μέσα σε κάθε τι συναρπαστικό και μαγικό. Είναι γεμάτα αυθορμητισμό, ενέργεια, αυτοπεποίθηση και έχουν στο αίμα τους την περιπέτεια και την αναζήτηση. Έχουν επίσης την ανάγκη να ανήκουν κάπου, γιατί έτσι αισθάνονται χρήσιμα και σημαντικά. για αυτό και όσα παιδιά δεν έχουν φίλους, γονείς, ασχολίες ή ενδιαφέροντα, είναι δυστυχισμένα. Τέτοια παιδιά είναι και ο Λουκάς και κυρίως η Φωτεινή (ετών 9) η οποία γίνεται κατευθείαν μέρος του κόσμου της Νοέλα. Εκεί βρίσκει ζωντανή όλη τη μαγεία που λείπει από το δικό μας κόσμο, τη μαγεία που σχεδόν κάθε παιδί θα ήθελε να ζήσει έστω για λίγο πριν να μεγαλώσει. Δεν θέλει να χάσει την παιδικότητα της αλλά να ωριμάσει μέσα σε αυτήν. Ο Λουκάς (ετών 12) είναι πιο παράξενος. Ηλικιακά βρίσκεται στο μεταίχμιο, δεν είναι ούτε παιδί ούτε μεγάλος. Από την μία η κοινωνία του επιβάλλει με τον τρόπο της να απαρνηθεί μια για πάντα την παιδικότητα του (με απλά λόγια να σοβαρευτεί), από την άλλη ο ίδιος δεν αισθάνεται ολοκληρωτικά έτοιμος για αυτό. Είναι το τέλειο θύμα του Χρόνου, μόνο που η Νοέλα τον διεκδικεί για υπερασπιστή της. Η επιλογή είναι του Λουκά αλλά δεν θα είναι καθόλου εύκολη.
Θέλεις να μας πει τι ήταν αυτό που σε έκανε να ασχοληθείς με το συγκεκριμένο λογοτεχνικό είδος; Υπήρξαν κάποιοι συγγραφείς ή λογοτεχνικά ρεύματα που σε επηρέασαν;
Για να πω την αλήθεια εκείνο που με παρέσυρε στην Άλλη Πλευρά του Φανταστικού δεν ήταν τόσο η λογοτεχνία όσο η μουσική. Δεν είναι τυχαίο που ο τίτλος αυτής της ιστορίας περιέχει μέσα τη λέξη «Τραγούδι». Η μουσική σου ανοίγει πολύ περισσότερα μονοπάτια από ότι ένα μυθιστόρημα το οποίο πάνω-κάτω σε κάνει να ακολουθήσεις έναν ήδη περπατημένο δρόμο. Πιστεύω πάντως ότι η λογοτεχνία του Φανταστικού είναι ιδιαίτερα σημαντική, παρόλο που στη χώρα μας θεωρείται ακόμα ένα υποδεέστερο παραλογοτεχνικό είδος. Είναι κάτι που μας απελευθερώνει και που μας οδηγεί πίσω στις ρίζες μας. Προσωπικά θέλω να υπηρετήσω το σπουδαίο αυτό κομμάτι της λογοτεχνίας τόσο ως συγγραφέας όσο και ως αναγνώστης (μέχρι και πέρυσι πάντως την υπηρετούσα και ως βιβλιουπάλληλος). Οφείλω πάντως να παραδεχτώ ότι με επηρέασαν πολύ οι δύο από τις πέντε χριστουγεννιάτικες ιστορίες του Κάρολου Ντίκενς, συγκεκριμένα το κλασσικό ο «Ύμνος των Χριστουγέννων» και το «Οι Καμπάνες». Ο Ντίκενς κατέχει ξεχωριστή θέση στη Νοέλα. Πραγματικά αν ο Ντίκενς αποφάσιζε να συνεργαστεί εκείνον τον καιρό με τον Χανς Κρίστιαν Άντερσεν (με τον οποίο υπήρξαν καλοί φίλοι για μια περίοδο) ίσως η Νοέλα να είχε ανακαλυφθεί 200 χρόνια πριν και σήμερα να ήταν πασίγνωστη σε όλον τον κόσμο.
Η ιστορία απ’ ό,τι έχουμε μάθει αναμένεται να ολοκληρωθεί σε τέσσερα βιβλία. Εργάζεσαι αυτή τη στιγμή στο δεύτερο βιβλίο; Υπάρχει κάτι που θα ήθελες να μοιραστείς με τους αναγνώστες σχετικά με τα μελλοντικά σου σχέδια;
Έχω προχωρήσει στο τρίτο βιβλίο αλλά αυτό το διάστημα δουλεύω πάνω στο δεύτερο. Αν όλα πάνε καλά θα κυκλοφορήσει πριν τα Χριστούγεννα. Από σχέδια για άλλες ιστορίες δυστυχώς έχω πολλά. Και λέω δυστυχώς γιατί δεν βλέπω να κατορθώνω να τα υλοποιήσω. Το ελληνικό σύμπαν δεν ευνοεί τα μεγάλα όνειρα. Παρόλα αυτά παλεύω με νύχια και με δόντια να παραμείνω αισιόδοξος. Παράλληλα με το «Τραγούδι» προσπαθώ να ολοκληρώσω μια άλλη ιστορία που έχει μείνει μισοτελειωμένη. Εδώ έχουμε να κάνουμε με την Άνυα, μια «Αντι-Νοέλα» θα μπορούσαμε να πούμε αφού σε εκείνο το μέρος υπάρχει πάντα καλοκαίρι. Είναι μια διασκεδαστική ιστορία με πολλά ελληνικά στοιχεία και έχει για ήρωα έναν απροσάρμοστο έφηβο, τον Ορφέα, ο οποίος θα περάσει στην Άνυα ένα αξέχαστο καλοκαίρι γεμάτο απρόσμενες καταστάσεις και τρελές περιπέτειες. Στα σκαριά βρίσκονται επίσης ένας μεγάλος κύκλος ιστοριών που γυρνούν γύρω από ένα μαγικό φυλαχτό που επιτρέπει στον κάτοχο του να ταξιδεύει στην Άλλη Πλευρά.
Τέλος, θα ήθελα να σου ζητήσω να στείλεις ένα μήνυμα στους φίλους της Κοινότητας του Μεταφυσικού και της Fantasy Gate.
Να συνεχίζουν να κάνουν αυτό που αγαπούν, να αναζητούν Έλληνες δημιουργούς και να τους στηρίζουν και πάνω από όλα να κρατούν τις Πύλες της Φαντασίας ανοιχτές.
* Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις Βορειοδυτικές Εκδόσεις.
**Εδώ, εδώ και εδώ θα βρείτε παλαιότερα άρθρα που έχει παρουσιάσει ο συγγραφέας στην Fantasy Gate.
________________________________
- τα έχεις διαβάσει;
