Διαβάζω Ταινιες που μας κανουν ξανα παιδια από τα Fantasy Archives της Fantasy Gate!
Μετά τη συνέντευξη για τον “Αδάμαστο”, νομίζω ότι έσπασε ο πάγος και μπορούμε πια να γνωριστούμε, εσείς που διαβάζετε κι εγώ που γράφω. Γεια, είμαι η Νατάσα! Πώς είστε; Ναι, το ξέρω ότι οι μέρες αυτές ήταν φορτισμένες... Το καταλαβαίνω ότι όλη η εποχή σας έχει πάρει από κάτω... Το μυρίζομαι ότι σκέφτεστε να φύγετε, μέχρι που συνειδητοποιείτε ότι δεν έχετε ακριβώς πού να πάτε... Αλλά, εδώ είναι που μπαίνω εγώ με ένα χαμόγελο, μάλλον αταίριαστο για την περίοδο που διανύουμε, και λέω ότι μπορούμε να πάμε πίσω εκεί που ήμασταν παιδιά. Να θυμηθούμε λίγο πώς ήταν να είμαστε μικροί, να βλέπουμε ταινίες και να τις πιστεύουμε, να είμαστε τόσο πολύ μέσα στο έργο που όταν τελείωνε και πήγαιναν όλα καλά (φυσικά) να αισθανόμαστε ότι, δεν μπορεί, και στη ζωή μας έτσι κάπως θα γίνει... Προτείνω δηλαδή αυτό το Σαββατοκύριακο να χαλαρώσουμε, τιμώντας τη Θεσσαλονικιώτικη καταγωγή μου. Ο καιρός είναι με το μέρος μας. Θα πάρουμε ένα κουβερτάκι φλις, θα κάνουμε ποπ κορν και θα αράξουμε στον καναπέ. Να πείτε και τους αγαπημένους σας, αγόρια, κορίτσια, φίλους, αδέρφια, ξαδέρφια, όλοι οι καλοί χωράνε και έχουμε μαξιλάρια για κάθε κεφάλι! Ας ξεκινήσουμε λοιπόν!
Mια ιστορία από τον George Lucas. Είναι από τα λιγότερο διάσημα παιδιά του, δεν έχει ούτε φωτόσπαθα, ούτε αρχαιολόγους με μαστίγια. Είναι, όμως, μια πολύ διασκεδαστική, ζεστή ταινία, ακριβώς ό,τι χρειαζόμαστε αυτές τις μέρες. Στο πρότυπο του διστακτικού ήρωα, ο Willow προστατεύει ένα μωρό, το εκλεκτό μωρό από μια τυραννική βασίλισσα... Αυτός και οι άξιοι φίλοι που συναντά θα προσπαθήσουν να βγάλουν σε πέρας την αποστολή και να τους σώσουν όλους! Αστεία περί άλλων αγαπημένων μικρόσωμων ηρώων κατά τη διάρκεια της προβολής, όπως Gimli και Tyrion κρίνονται αναπόφευκτα και αποδεκτά...
Δεν θα μπορούσα να μη το συμπεριλάβω στη λίστα! Φιλαράκι του προηγούμενου σκηνοθέτη, ο Spielberg μας χαρίζει μια παιδική ανάμνηση στην οποία θα επιστρέψουμε ξανά και ξανά. Τα παιδιά παλεύουν να σώσουν την περιοχή τους από την κατεδάφιση και στο δρόμο βρίσκουν έναν πειρατικό χάρτη (ποιο παιδί δεν ήθελε να βρει κάτι τέτοιο; Εγώ ακόμη ψάχνω...) που μπορεί να τους οδηγήσει στον αμύθητο θησαυρό του One-Eyed Willie. Υποσημείωση, ο Sloth στην ταινία (ένας άλλος Hodor) μου φαινόταν τραγικότατος χαρακτήρας και η μοίρα που του επιφυλάσσει ο Spielberg στο τέλος πάντα με συγκινεί. Επίσης, για κάποιο λόγο τον τίτλο τον λέω με περισσή έμφαση, σαν να έχει 6 “ο” μαζεμένα, “goooooonies”. Αγνοώ γιατί, μα με διασκεδάζει.
Mια φανταστική ταινία από τον φανταστικό Terry Gilliam. Ταιριάζει πολύ στο Σαββατοκύριακο που σχεδιάζουμε, γιατί στην αρχή της ταινίας ο βαρώνος νιώθει λίγο όπως όλοι μας τελευταία... Κουρασμένος, χρησιμοποιημένος, χωρίς άλλες ιστορίες να πει... Όμως, εκεί είναι που μας παίρνει όλους από το χέρι η μικρή κοκκινομάλλα Sally και μπαίνουμε στο όνειρο. Δεν ξέρω τι να πρωτοπώ για την ταινία, το cast, το σενάριο, η παραγωγή, είναι πραγματικά μια πολύχρωμη γιορτή όλα! Δεν μπορείς παρά να μπεις μέσα και να μοιραστείς λίγο νέκταρ με τον Ήφαιστο. Αν είμαστε τυχεροί, θα χορέψουμε και με την Αφροδίτη- Uma Therman στα μικράτα της.
Ο Macaulay Culkin παίζει ένα δεκάχρονο πεσιμιστή, με φοβίες για τον κόσμο ολάκερο. Οι δικοί του του ζητάνε αρχικά να πάρει ένα σακουλάκι καρφιά για το δεντρόσπιτο που φτιάχνουν (πάντα ήθελα ένα δεντρόσπιτο, λέτε να φταίει και η ταινία;). Πού να ξέρουν ότι θα γίνει μια τρομερή καταιγίδα και ο μικρός, όπως κάθε δεκάχρονος πεσιμιστής, θα αναζητήσει καταφύγιο στη βιβλιοθήκη; Εκεί η κάρτα που του δίνει ο βιβλιοθηκάριος είναι εισιτήριο για ένα μαγικό κόσμο όλο περιπέτεια! Μια ταινία για τα βιβλία και τη δύναμη που μπορούν να μας δώσουν, κατά τη γνώμη μου... Όταν ήμουν μικρή, είχαμε και το παιχνίδι στο Sega. Ήταν τρομερά δύσκολο, οι πίστες δεν έβγαιναν με τίποτα, αλλά αυτό δεν χάλασε τη συμπάθειά μου στο franchise.
Πείτε την αλήθεια, σκέφτεστε το theme song ήδη! Δεν χρειάζονται συστάσεις, πρόκειται για την fantasy-science fiction κωμωδία που όλοι αγαπάμε. Έχει φαντάσματα, έχει όπλα για να τα πολεμάς, έχει τον Bill Murray, τι άλλο να ζητήσουμε; Ειδικό σνακ για την ταινία: marshmallows. Θα μπορούσα να προτείνω να ντυθούμε και ναυτάκια, αλλά θα συγκρατηθώ... Κάτι που δεν ξέρατε: το τμήμα πυροσβεστικής που έχει στην ταινία χρησιμοποιήθηκε το ίδιο και στην “Μάσκα”... Α, να η επόμενη ταινία μας!
Ω, ναι, άλλη μια ταινία που συνδυάζει live action ηθοποιούς και animation. Έχω μια αδυναμία στο animation γενικώς, γιατί να το κρύψω άλλωστε; Ο Jim Carrey δίνει ρέστα με την ερμηνεία του και ως αξιαγάπητος loser Stanley Ippkis και ως ζωντανό καρτούν The Mask που λυγίζει την πραγματικότητα την ίδια. Και η Cameron Diaz ήταν αξιομνημόνευτη femme fatale, και ανεβαίνει στην εκτίμηση μας, αφού έκανε την ταινία χωρίς να υποβληθεί σε πλαστική στήθους, όπως παρακάλεσε/ απαίτησε η παραγωγή... Ειδική μνεία στον Milo, που στο έργο υποφέρει για το αφεντικό του όπως μόνο ένας πιστός σκύλος θα μπορούσε! “Get the keys” του έλεγε ο Stanley, “get the cheese” άκουγε ο Milo, αλλά στο τέλος συνεννοούνται.
Μην τα βγάζεις στο φως... Μην τα βρέχεις... Και για όνομα, μην τα ταΐσεις μετά τα μεσάνυχτα! Τρεις απλοί κανόνες είναι, όμως ο Billy ο ιδιοκτήτης τα κατάφερε και τους παρενέβη όλους... Κι εκεί αρχίζει το καλό! Τα διαβολικά πια Gremlins είναι σκέτη απόλαυση με τις ζαβολιές τους, άλλες μικρές και χαριτωμένες, όπως το να παίζουν πόκερ και άλλες ποινικά κολάσιμες όπως το να πετάνε κόσμο από παράθυρα. Παραγωγός εδώ ο Spielberg, μα σκηνοθέτης ο Joe Dante, ο οποίος παίζει και στην ταινία! Όχι, δεν θα δείτε το πρόσωπό του πουθενά... Κάνει τις φωνές των Gremlins! Εγώ προσωπικά ενθουσιάστηκα με το trivia. Σκεφτείτε τον στην καρέκλα του σκηνοθέτη, σοβαρό και επαγγελματία και μετά να πηγαίνει να ηχογραφεί τα γουργουρητά και τα μουγκρητά τους... Υπέροχο!
Συνδυασμός τόσο του “Η Αλίκη στη χώρα των Θαυμάτων” όσο και του “η Αλίκη μέσα από τον Καθρέφτη”, και των δύο βιβλίων δηλαδή του Lewis Carroll περί της μικρής κορασίδας. Παραδέχομαι ότι έχω έναν άσβεστο έρωτα για οτιδήποτε Αλικίστικο και αδυνατούσα να μην προσθέσω την ταινία. Ταιριάζει όμως! Έχει φαντασία που φτάνει την παράνοια, έχει τη Whoopi Goldberg σαν γάτο του Τσέσαιρ, έχει τον Ben Kingsley σαν κάμπια, έχει τον Martin Short για καπελά και έχει τον Gene Wilder σαν τον Χελωνάνθρωπο. Ποικιλία, όχι αστεία... Μια ταινία όλο χρώματα, τριαντάφυλλα, μάχες με ιππότες, πύργους από τραπουλόχαρτα, τέρατα, ακραίες καταστάσεις. Και σε όλα αυτά η μικρή Αλίκη προσπαθεί να βγάλει νόημα. (Αν αγαπάτε κι εσείς την Αλίκη σας προτείνω ένα άλλο Σαββατοκύριακο να ψάξετε τη σειρά βιβλίων του Frank Beddor “The Looking Glass Wars” και τα παιχνίδια της EA Games “American McGee's Alice” & “Alice; Madness Returns”. Άλλη φορά όμως, τώρα μιλάμε για αθωότητα και αυτά παραείναι gore). Προειδοποίηση: Η ταινία εμένα μου έχει αφήσει το κουσούρι να τραγουδάω το “Beautiful Soup” όταν κάνουμε σούπα στο σπίτι.
Έτοιμοι λοιπόν; Μπορούμε να δούμε όποια από τις οχτώ θέλετε (παραπονεμένος αριθμός το οχτώ, όλοι ασχολούνται με το αδερφάκι του το επτά), εγώ τις αγαπώ όλες. Κάνω τα ποπ κορν και τα λέμε στο σαλόνι! Μπορεί να παίξετε και λίγο Tekken μέχρι να έρθω, αρκεί να μην με προκαλέσετε κι εμένα σε μονομαχία, γιατί θα χάσετε πανηγυρικά..
_________________
- τα έχεις διαβάσει;
