Διαβάζω Μια ελληνικη περιπετεια με βαμπιρ από τα Fantasy Archives της Fantasy Gate!
από Ράνια Ιωάννου (melian)
Συνέντευξη με την Ελίζα Πολιτσοπούλου
Μια ελληνική περιπέτεια με βαμπίρ
Έγινε γνωστή στους Έλληνες φίλους του Φανταστικού το 2009, όταν κυκλοφόρησε το πρώτο μέρος μιας επταλογίας μυθιστορημάτων με τίτλο «Ουροβόρος κρίνος», με πρωταγωνίστρια την ηρωίδα Μόριγκαν Κρόου. Πριν μερικούς μήνες, η Ελίζα Πολιτσοπούλου παρουσίασε το δεύτερο της βιβλίο με τίτλο «Αμάρανθος: ο θρύλος των βρικολάκων». Φαίνεται πως τα τελευταία χρόνια οι Έλληνες συγγραφείς του Φανταστικού κάνουν μια στροφή προς την επιτυχημένη παγκοσμίως συνταγή της βαμπιρικής λογοτεχνίας!
Ενάμισι χρόνο μετά την έκδοση του πρώτου σου μυθιστορήματος, κυκλοφόρησε πριν λίγο καιρό και η συνέχειά του: «Αμάρανθος: ο θρύλος των βρικολάκων». Πώς βίωσες το συγγραφικό ταξίδι των τελευταίων δύο χρόνων και ποιες εκπλήξεις έκρυβε η συγγραφική σου πορεία;
Η αλήθεια είναι πως μετά το πρώτο βιβλίο και τις απαιτούμενες διεργασίες που χρειάζονταν μέχρι να εκδοθεί έκανα ένα αρκετά μεγάλο διάλειμμα, σχεδόν ενός χρόνου. Όταν λοιπόν ξεκίνησα να γράφω τον δεύτερο τόμο, σίγουρα είχα βιώσει αρκετές αλλαγές ως άνθρωπος, κυρίως σε ό,τι αφορά τα ζητήματα της ωρίμανσης και της αφοσίωσης. Κάπως έτσι, άρχισα να γράφω καθημερινά, κάτι που απέφερε μια συνέχεια και συνοχή στη γραφή μου που με εξέπληξε και με ικανοποίησε σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό απ’ ότι στο παρελθόν. Η πιο μεγάλη έκπληξη, όμως, έρχεται όταν βλέπεις ότι οι αναγνώστες αναγνωρίζουν από το κείμενο τον κόπο σου και βλέπουν τις διαφορές στην εξέλιξη της γραφής αλλά και της ιστορίας σου.
Θα ήθελες να μας πεις τι πραγματεύεται το δεύτερο μέρος του έπους της Μόριγκαν Κρόου; Τι καινούριο να περιμένει ο αναγνώστης;
Στο δεύτερο μέρος του Ουροβόρου, ο αναγνώστης θα δει τη συνέχεια της ιστορίας της Μόριγκαν, δοσμένη όμως από τη μεριά των βρικολάκων, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Έχω «τσαλακώσει» επίτηδες την ηρωίδα σε αρκετά έντονο βαθμό, καθώς οι αντίπαλοι της αυτή την φορά είναι υπεραιωνόβιοι αθάνατοι, που έχουν ζήσει αιώνες δολοπλοκιών και πισώπλατων μαχαιρωμάτων. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ ότι η ζωή ενός ήρωα δεν πρέπει να ταυτίζεται με ένα βολεμένο χαρακτήρα που διαθέτει τα πιο εξελιγμένα όπλα ή όσες πληροφορίες επιθυμεί. Αντιθέτως, θα πρέπει να πρόκειται για κάποιον που, χωρίς όλα αυτά τα εφόδια, καταφέρνει να σώσει τον κόσμο. Και επειδή η Μόριγκαν στο πρώτο βιβλίο στάθηκε αρκετά τυχερή, τώρα πρέπει να αποδείξει την αξία της.
Διαβάζοντας τα βιβλία σου ο αναγνώστης συναντά μια μεγάλη ποικιλία υπερφυσικών πλασμάτων με ονόματα που παραπέμπουν σε πολλές διαφορετικές μυθολογίες, μεταξύ των οποίων η ελληνική και η κέλτικη. Υπάρχει κάποιο κριτήριο με το οποίο επιλέγεις τα ονόματα για τους χαρακτήρες σου; Σημαίνουν τα ονόματα αυτά κάτι ιδιαίτερο για σένα;
Φυσικά! Όλα τα ονόματα που έχω χρησιμοποιήσει κρύβουν ιδιαίτερους συμβολισμούς και νοήματα. Από τον Σκιοβόρο, που κόντεψε να πνίξει την Μόριγκαν μέσα σε σκιά, σε εκείνο το ασανσέρ του πρώτου βιβλίου, στον Άχρονο των Αέναων, μέχρι τον Αμάρανθο και τον Εφιάλτη. Όλα έχουν σημασία για μένα, καθώς προσπαθώ να πλέξω μία ιστορία που ακόμα και η πιο μικρή λεπτομέρεια δύναται να χαρακτηρίσει κάποιον. Κριτήριο αποτέλεσε αρχικά η σημασία και έπειτα το πως ηχεί το κάθε όνομα. Η ελληνική γλώσσα διαθέτει πολύ δυνατές λέξεις, που είναι κρίμα να μη χρησιμοποιούνται σε τέτοιου είδους ιστορίες, ειδικά από τη στιγμή που πολλές ξένες βασίζονται πάνω στις δικές μας.
Το έργο σου χαρακτηρίζεται από έντονη πλοκή, συνεχόμενες ανατροπές αλλά και μια μεγάλη γκάμα χαρακτήρων. Πόσο εύκολο είναι τελικά το να διατηρήσεις συνοχή και να αποφύγεις τις ανακολουθίες που ενδέχεται να προκύψουν;
Κάθε φορά που γράφω μία σελίδα με νέες σκηνές, πρέπει να ανατρέχω τόσο στο πρώτο, όσο και στο δεύτερο βιβλίο αλλά και σε προσωπικές σημειώσεις που έχω γράψει αρκετά χρόνια πριν. Όταν το βιβλίο ολοκληρωθεί το διαβάζω πολλές φορές, ώστε να είμαι σίγουρη ότι δεν υπάρχει κάποια ασυνέχεια. Πρόκειται για ένα προσωπικό στοίχημα με τον εαυτό μου, το να ολοκληρώσω την σειρά και όλα να έχουν ένα νόημα, χωρίς να μου έχει ξεφύγει κάτι ή να εμφανιστεί κάτι αντικρουόμενο. Ελπίζω να τα καταφέρω.
Τα βιβλία σου ανήκουν στο είδος του αστικού fantasy. Πιο συγκεκριμένα, η πλοκή του πρώτου σου βιβλίου διαδραματίζεται στο Λονδίνο ενώ για το δεύτερο βιβλίο σου επέλεξες την Πόλη του Φωτός, το Παρίσι. Με ποιον τρόπο επιλέγεις το αστικό φόντο στο οποίο διαδραματίζονται οι ιστορίες που μας διηγείσαι;
Πάντα προτιμώ τον χαρακτηρισμό του είδους «σύγχρονη μυθοπλασία», γιατί πιστεύω πως περιγράφει πιο καλά αυτό που θέλω να αποδώσω. Επικεντρώνεται κυρίως σε μια φανταστική ιστορία και όχι στον τόπο όπου διαδραματίζεται. Γι’ αυτό οι τοποθεσίες δεν περιγράφονται λεπτομερώς με τις πλατείες ή τους δρόμους. Σημασία έχει ο μύθος και η εξέλιξή του.
Σε ό,τι αφορά τα κριτήρια της επιλογής των πόλεων, σίγουρα υπάρχει κάποιο νόημα που σχετίζεται με τους ιδιαίτερους θρύλους της εκάστοτε χώρας.
Υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο τελετουργικό ή διαδικασία την οποία ακολουθείς κάθε φορά προκειμένου να γράψεις; Πιστεύεις ότι η συγγραφή απαιτεί ταλέντο και φαντασία ή είναι κάτι που οι περισσότεροι από εμάς μπορούν να επιτύχουν μέσω της εξάσκησης;
Το πρώτο πράγμα που κάνω κάθε φορά που ξεκινάω να γράφω είναι να ανοίγω και να διαβάζω τις σημειώσεις μου. Χωρίς αυτές δεν μπορώ να αποδώσω το ίδιο καλά. Έπειτα ακούω μουσική που με εμπνέει για την εκάστοτε σκηνή και μετά απλά αφήνομαι να πληκτρολογήσω αυτά που έχω συνθέσει στο μυαλό μου. Όσον αφορά τη συγγραφή, νομίζω πως το ταλέντο δεν αφορά τόσο τη σύνθεση των προτάσεων, που είναι βασικές και απαραίτητες αλλά μαθαίνονται και γίνονται καλύτερες μέσα από την εξάσκηση, όσο την ικανότητα παραγωγής δημιουργικής γραφής. Εννοώ τη δυνατότητα της ελεύθερης και δημιουργικής γραφής μέσα από την οποία γεννιέται κάτι που δεν έχει ξαναγραφτεί. Φυσικά δεν υπάρχει παρθενογένεση στην τέχνη και το θέμα αυτό είναι αρκετά ρευστό για να το απεικονίσω με λίγες λέξεις. Ας κλείσω λέγοντας πως το ταλέντο είναι η φαντασία και έχει να κάνει με το κατά πόσο η τελευταία μπορεί να σε κάνει να γράφεις δημιουργικά, πειθαρχημένα και με κάποιο νόημα πίσω από τις λέξεις σου.
Πώς βλέπεις προσωπικά την άνοδο του fantasy στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια; Είναι άραγε μια μόδα και θα περάσει, όπως ακούμε χαρακτηριστικά να λένε οι περισσότεροι; Για ποιο λόγο πιστεύεις ότι επήλθε η στροφή στο συγκεκριμένο είδος;
Δεν νομίζω πως είναι μόδα. Πάντα οι άνθρωποι διάβαζαν φανταστική λογοτεχνία, απλώς τώρα γίνεται λιγότερη λογοκρισία πάνω σε αυτό το είδος κειμένων. Σίγουρα, ο δυτικός κινηματογράφος επηρεάζει τέτοιου είδους τάσεις και σε αυτές περιλαμβάνεται και η αγορά των βιβλίων. Μπορεί κάλλιστα να σημαίνει ότι περισσότεροι άνθρωποι θα ανοίξουν το μυαλό τους και θα διαβάσουν ένα κείμενο φανταστικής λογοτεχνίας, κάτι που πριν έρθει το Χόλιγουντ δεν θα έκαναν ποτέ.
Θα ήθελες να μας αποκαλύψεις κάποια πράγματα για τα μελλοντικά σου σχέδια; Τι άλλο να περιμένουμε από την κοκκινομάλλα Μόριγκαν Κρόου;
Είναι δύσκολο να πω πολλά πράγματα, γιατί αν και έχω γράψει το τέλος του τελευταίου βιβλίου, ο κάθε χαρακτήρας παραμένει «ζωντανός» και οδηγεί συνεχώς σε διαφορετικά μονοπάτια από αυτά που σχεδίασα στην αρχή. Έτσι, ενώ έχω ένα πλάνο μέσα στο μυαλό μου, δεν είμαι σίγουρη ότι ο δρόμος αυτός θα αποτυπωθεί στο τέλος και στο χαρτί. Ευελπιστώ μόνο πως κάθε βιβλίο μου θα είναι όλο και πιο ολοκληρωμένο, όλο και πιο δεμένο, φέρνοντας τον κάθε αναγνώστη ένα βήμα πιο κοντά στην τελική έκβαση του έργου.
Who is who
Η Ελίζα Πολιτσοπούλου γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Από πολύ μικρή της περνούσε αμέτρητες ώρες χαμένη μέσα σε ένα βιβλίο. Μεγαλώνοντας ανέπτυξε μια ιδιαίτερη συμπάθεια για τους μύθους, τα χαμένα πλάσματα και τις μαγικές τοποθεσίες χωρών όπως η Σκοτία και η Ιρλανδία. Το έργο της αφηγείται τις περιπέτειες ενός ασυνήθιστου κοριτσιού, της Μόριγκαν Κρόου, που μας ταξιδεύει σε υπερβατικούς τόπους, όχι πάντα ακίνδυνους...
Σύνοψη βιβλίου
Κάτω από τα λαμπερά φώτα της πόλης του Παρισιού και μόλις μια ανάσα μακριά από το δολοφόνο που κατακρεουργεί γυναίκες της νύχτας, η Μόριγκαν Κρόου και οι σύντροφοί της προσπαθούν να επιβιώσουν και να ξεφύγουν από το αόρατο δίχτυ που κάποιος αρχαίος ευγενής βρικόλακας έχει πλέξει γύρω τους. Στο δρόμο τους θα βρεθούν επικίνδυνοι αντίπαλοι, με τους οποίους η Μόριγκαν θα πρέπει να συμμαχήσει, αν θέλει να ανακαλύψει ποιος είναι αυτός που την έχει παγιδεύσει. Το γεγονός αυτό όμως, θα απομακρύνει τους τρεις φίλους, αφήνοντας τη νεαρή κοκκινομάλλα εκτεθειμένη και απροστάτευτη.
Η ηρωίδα συναντά τον Αμάρανθο, τον μεγαλύτερο θρύλο των βρικολάκων και τον μόνο που μπορεί να τους συγκρατήσει από τις σκοτεινές και βίαιες πράξεις τους.
Θα μπορέσει η Μόριγκαν να τον πείσει να τη βοηθήσει, κι αν όχι, είναι ικανή από μόνη της να τα βάλει με τους αρχαιότερους από τους βρικόλακες του Σκοτεινού Συμβουλίου; Ποιος είναι αυτός που μπαίνει σε τόσο κόπο για να τη σκοτώσει; Πώς εμπλέκονται οι Κυνηγοί και γιατί οι Θαυματοποιοί και η Μεγάλη Εκκλησία θέλουν να εξολοθρεύσουν όλα τα υπερφυσικά είδη; Ποιος ο ρόλος του Λουί, αρχηγού των Γκροτέσκων, σε αυτό;
*σημείωση: η συνέντευξη της Ελίζας Πολιτσοπούλου αποτελεί αναδημοσίευση από το τεύχος 42 του ενθέτου του Ελεύθερου Τύπου, Φαινόμενα.
________________________________
- τα έχεις διαβάσει;
