Διαβάζω Συνεντευξη Γιωργου Νουσια (Το Κακο) από τα Fantasy Archives της Fantasy Gate!
από Μηνά Παπαγεωργίου και Γιώργο ΙωαννίδηΣυνέντευξη Γιώργος Νούσιας (Το Κακό)
Το 2005 κυκλοφόρησε η πρώτη ελληνική παραγωγή με πρωταγωνιστές τα ζόμπι! Φέτος οι νεκροζώντανοι επιστρέφουν με το sequel της πετυχημένης ταινίας, γι’ αυτό και ο Μηνάς Παπαγεωργίου και ο Γιώργος Ιωαννίδης έψαξαν και βρήκαν τον πατέρα και σκηνοθέτη των ελληνικών ζόμπι.
Η FantasyGate σε συνεργασία με το Mystery αγαπάει το cinema και πιο πολύ αγαπάει τις ζομποταινίες! Είναι χαρακτηριστικό όμως πως τα τελευταία 8 χρόνια η διεθνής παραγωγή αυτού του είδους ταινιών έχει αυξηθεί κατακόρυφα!
Πρόκειται άραγε για μια συντονισμένη εμπορική κίνηση, ή μήπως υπάρχουν βαθύτεροι ψυχο-κοινωνικοί λόγοι;
Τα Ζόμπι είναι Σύμβολα της Κοινωνικής μας Πραγματικότητας
Ασχέτως με το πώς φαίνεται στους αδαείς θεατές που προτιμούν την ωμή περιπέτεια από την κινηματογραφική ανάλυση, τα ζόμπι παρουσιάζουν με τον καλύτερο τρόπο την υπάρχουσα κατάσταση της ανθρωπότητας.
Οι ταινίες θρίλερ με ζόμπι τα τελευταία χρόνια προσπαθούν να περάσουν ποικίλα κοινωνιολογικά μηνύματα που αφορούν την κοιμισμένη συνείδηση της αστικής τάξης, τους κινδύνους που προκαλεί η αδυσώπητη χρήση της επιστήμης, αλλά και την ψυχική νέκρωση που προκαλεί ο υπερκαταναλωτισμός...
Τα παραδείγματα όπου τα ζόμπι αποτελούν αλληγορίες παρά απτά τέρατα του παραμυθιού είναι δεκάδες: 28 Days Later (2002), Dawn of the Dead (2004), Homecoming (2005) κ.τ.λ.
Από την άλλη, η εξέγερση των ζωντανών νεκρών μπορεί να ερμηνευθεί και σαν μια αλληγορία κοινωνικής επανάστασης από τους υπνωτισμένους αστούς! Κάποιοι μάλιστα συγκρίνουν τις εξελίξεις του περασμένου Δεκέμβρη στην Αθήνα και την υπόλοιπη Ελλάδα, με τους τάφους που βγάζουν τους νεκρούς τους, δηλαδή την έξοδο από τον καναπέ της αδράνειας!
Οι Έλληνες δεν θα μπορούσαν να μείνουν αδιάφοροι μπροστά σ’ αυτό το, ας μας επιτραπεί η έκφραση, κινηματογραφικό underground κίνημα κοινωνικού σχολιασμού.
Και ως έτσι, γίνονται τελευταία προσπάθειες για μια στροφή σε κάτι διαφορετικό, μια έξοδο από την κινηματογραφική «σαμσάρα» των σκουπιδιών που έχουν κατακλύσει άσκοπα τη μεγάλη οθόνη απομυζώντας σαν τεχνο-βαμπίρ τον πολύτιμο χρόνο μας και την ικανότητά μας για κριτική σκέψη…
Ο Τρόμος Έρχεται στις Μεγάλες Οθόνες της Ελλάδας
Τις τελευταίες δεκαετίες η εγχώρια κινηματογραφική παραγωγή ανακυκλώνει θέματα με πρωταγωνιστή τον κουτοπόνηρο νεοέλληνα με φόντο το σεξ, το χρήμα και το επιδερμικό χιούμορ. Οι εξαιρέσεις είναι ελάχιστες! Μια από αυτές είναι και Το Κακό, η πρώτη zombie-horror ταινία, made in Greece.
Δεν ξέρουμε αν το ελληνικό κοινό είναι έτοιμο γι’ αυτή την αλλαγή, πάντως η επιτυχία της ταινίας υποδεικνύει κάτι τέτοιο.
Από ιστορικής πλευρά βέβαια, η πρώτη ελληνική splatter ταινία είναι ο Δράκουλας των Εξαρχείων (1983) του Νίκου Ζερβού, με τον Αντώνη Καφετζόπουλο, τον Σάκη Μπουλά, τον Δημήτρη Πουλικάκο, αλλά και τους Νικόλα Άσιμο και Τζίμη Πανούση.
Το Κακό όμως, προσπαθεί να μας εισάγει σε μια νέα, μετά-9/11 κατηγορία τρόμου. Με το ζήτημα του «ζομπισμού» που καταπιάνεται, επιδιώκει να αναδείξει και εντός των ελληνικών συνόρων τη φιλοσοφία και τις κοινωνικές στοχοποιήσεις που το είδος αυτό παραδοσιακά προάγει.
Έχοντας λοιπόν δει και αγαπήσει την ταινία, μας ήταν αδύνατο να μην εντοπίσουμε αμέσως κάποιους «κώδικες». Για παράδειγμα, το Κακό ξεθάβεται στη Σπηλιά του Νταβέλη, ένας τόπος ιδιαίτερα γνωστός στους Έλληνες παραδοξολόγους. Υπάρχει εδώ κάποιο παραφυσικό υπονοούμενο; Η Σπηλιά του Νταβέλη εμφανίζεται ξανά σαν η πύλη των νεκρών στην ελληνική κωμωδία Πέντε Λεπτά Ακόμη (2006). Μήπως οι Έλληνες σεναριογράφοι μελετούν το corpus του Γιώργου Μπαλάνου;
Και κάπως έτσι αρχίσαμε την αναζήτηση του Γιώργου Νούσια, του σκηνοθέτη της πρώτης εγχώριας ζομποταινίας, για να απαντήσει στα ερωτήματα δυο «παράξενων» cinefun που θέλουν να βλέπουν με διαφορετικό μάτι τo σινεμά.
Ο κ. Νούσιας είναι ένας ευχάριστος άνθρωπος ο οποίος δέχτηκε να αφιερώσει λίγο χρόνο από το τρέξιμο που κάνει τελευταία για την προώθηση του sequel, Το Κακό στην Εποχή των Ηρώων.
Στην αρχή μας μίλησε για το The Serpent and the Rainbow, μια περίεργη μελέτη του καθηγητή του Χάρβαρντ Wave Davis, ο οποίος ταξιδεύοντας στην Αϊτή βρήκε το μυστικό τρόπο δημιουργίας αληθινών ζόμπι. Το σπάνιο αυτό βιβλίο λοιπόν –όπως ανέφερε ο κ. Νούσιας– αποτέλεσε μέρος της «βιβλιογραφίας» του ελληνικού Κακού!
Στη συνέχεια ακολουθεί ένα απόσπασμα από την πολύωρη κουβέντα που είχαμε, σε κάποιο café, λίγο έξω από ένα μεγάλο κινηματογραφικό συγκρότημα της Αθήνας…
Κύριε Νούσια, είστε ένας νεαρός πολλά υποσχόμενα σκηνοθέτης που όμως επέλεξε να πραγματοποιήσει το όνειρό του στην Ελλάδα του 21ου αιώνα. Πόσο εύκολα είναι για έναν σκηνοθέτη σήμερα να υλοποιήσει το όραμά του;
Αν και πρόκειται πιο πολύ για κέφι παρά για όραμα, η δυσκολία είναι αρκετή, αλλά όχι ανυπέρβλητη.
Μιλήστε μας λίγο για την πρώτη ταινία. Πώς ξεκίνησε το όλο concept, ποιες δυσκολίες συναντήσατε, πόσο κόστισε και τελικά ποια ήταν η αποδοχή από κοινό και κριτικούς;
Θέλοντας να κάνουμε ταινίες είδους, και χωρίς πολλά λεφτά, τι καλύτερο από το να ξεκινήσουμε από μια σπλατεριά! Μας δόθηκε η ευκαιρία να κάνουμε αυτό που γουστάρουμε, με μια μεγάλη δόση πειραματισμού, να δοκιμάσουμε τις δυνάμεις μας στα εφέ, είτε πρακτικά είτε ψηφιακά, στο make up, στο γύρισμα μιας ταινίας που έχει και στοιχεία περιπέτειας. Η βασική δυσκολία σε όλο αυτό ήταν ότι επρόκειτο για ένα αρκετά φιλόδοξο εγχείρημα που δεν ξέραμε αν έχουμε την ικανότητα να φέρουμε εις πέρας με ικανοποιητικά αποτελέσματα. Ευτυχώς η προσπάθεια απέδωσε και η ταινία άρεσε, και στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό.
Για ποιο λόγο επιλέξατε τα ζόμπι ως αντικείμενο τρόμου και όχι μια άλλη παραφυσική απειλή, όπως τους βρικόλακες ή μια κάποια εξωγήινη μεταδιδόμενη ασθένεια;
Συμπέσαμε κι εμείς στη γενικότερη αναγέννηση του είδους…
Αλήθεια, γιατί το «Κακό»; Εννοώ, γιατί δεν δόθηκε ένα όνομα παρά ένας γενικός χαρακτηρισμός ο οποίος μάλιστα βρισκόταν κρυμμένος κάτω από τη γη; Υπάρχει κάποια σημειολογική σχέση ανάμεσα στο κακό και τη χριστιανική αντίληψη του δαιμονικού κάτω κόσμου;
Η πεζή αλήθεια είναι ότι «Το Κακό» ήταν ο τίτλος εργασίας, ο οποίος σιγά-σιγά αγαπήθηκε και τον κρατήσαμε. Δεν έχει κάποια ιδιαίτερη σημασία, παρά μόνο ότι χρειαζόμασταν ένα χαρακτηρισμό για αυτή τη μυστήρια δύναμη που τρελαίνει τους ανθρώπους. Τι καλύτερο από αυτό το αρκετά γενικό όνομα. Άλλωστε για τον καθένα το κακό έχει και διαφορετικό πρόσωπο.
Και μετά το πρώτο κύμα από νεκροζώντανους, το Κακό επιστρέφει, αυτή τη φορά στην «Εποχή των Ηρώων»! Ποιοι ήταν οι λόγοι που σας οδήγησαν σ’ αυτό το sequel και τι μπορεί να σημαίνει ο τίτλος;
Είχαμε κάποιες καλές ιδέες που μπορούσαν να στηρίξουν ένα σίκουελ. Μία από αυτές ήταν ότι υπάρχουν κάποιοι ήρωες που μπορούν να τα βάλουν με το Κακό...
Θα θέλατε να μας μιλήσετε λίγο για την υπόθεση της νέας ταινίας; Για τους πρωταγωνιστές και το νέο casting;
Πριν από τρεις μέρες τα πάντα άλλαξαν. Μια αρχαία δύναμη μετέτρεψε τους ανθρώπους σε αιμοβόρα ζόμπι. Δεν ήταν όμως η πρώτη φορά. 2800 χρόνια πριν, και η κατάσταση ήταν ίδια. Τότε τα κατάφεραν και το Κακό νικήθηκε. Το ερώτημα όμως είναι αν και σήμερα οι «ήρωές» μας θα μπορέσουν να κάνουν το ίδιο!
Θα μπορέσουν να ξαναζήσουν την Εποχή Των Ηρώων;
Εκτός από τους πρωταγωνιστές της πρώτης ταινίας, δηλαδή τους Μελέτη Γεωργιάδη, Πέπη Μοσχοβάκου, Αντρέα Κοντόπουλο, Μαίρη Τσώνη και Αργύρη Θανάσουλα, έχουμε τους Billy Zane (που πρωταγωνίστησε στον Τιτανικό του James Cameron), Χρήστο Μπίρο, Αποστόλη Τότσικα, Ορφέα Αυγουστίδη, Ιωάννα Παππά, Ντίνο Αυγουστίδη, Δρόσο Σκότη, Ευτυχία Γιακουμή, Γιώργο Χρανιώτη, αλλά και μια στρατιά από ζόμπι…
Ποιες είναι οι κύριες διαφορές που μπορεί να εντοπίσει κανείς ανάμεσα στις δύο ταινίες;
Καλύτερο (ελπίζουμε) σενάριο και καλύτερα production values.
Από όσο γνωρίζω, ήταν αρκετοί αυτοί που υποδύθηκαν τους κομπάρσους-ζόμπι στα γυρίσματα της νέας ταινίας. Υπήρξαν ορισμένα backstage αξιοσημείωτα περιστατικά που θα θέλατε να μοιραστείτε μαζί μας;
Νομίζω ότι ο Billy Zane με την αρχαιοελληνική του κάπα να δίνει αυτόγραφα και να βγάζει φωτογραφίες με τα μακιγιαρισμένα ζόμπι-εθελοντές μέσα στο καυτό Μεταξουργείο του Αυγούστου ήταν αρκετά αστεία σκηνή.
Ποιοι σκηνοθέτες και ποιες ξένες ταινίες με ζόμπι σας επηρέασαν περισσότερο; Είχατε ή έχετε επαφές με φορείς του εξωτερικού; Αν ναι, τι μηνύματα εισπράττετε;
Σε σχέση με τα ζόμπι, νομίζω ότι το 28 Μέρες Μετά και το Ξύπνημα των Νεκρών (2006) είναι οι κυριότερες αναφορές. Οι ταινίες του Sam Raimi και του Peter Jackson επίσης. Αλλά δεν νομίζω ότι σκηνοθέτες σαν τον Τόνι Σκοτ ή τον Κλιντ Ίστγουντ μας αφήνουν αδιάφορους. Σε σχέση με το εξωτερικό, το DVD του Κακού έχει κυκλοφορήσει στις ΗΠΑ, την Αγγλία, τη Γερμανία και την Ιαπωνία, οπότε έχουμε καταφέρει να δημιουργήσουμε κάποιες επαφές οι οποίες έχουν στηρίξει την ταινία μας και ελπίζουμε να πράξουν το ίδιο και τώρα με το σίκουελ.
Ποια είναι τα σχέδιά σας για το μέλλον; Να περιμένουμε μια τρίτη συνέχεια; Εάν όχι, σκοπεύετε να παραμείνετε στη σκηνοθεσία και παραγωγή ελληνικών ταινιών τρόμου και μεταφυσικής χροιάς ή σκοπεύετε να πειραματιστείτε και με άλλα είδη κινηματογραφικών παραγωγών;
Ιδανικά, εγώ και οι συνεργάτες μου (Πέτρος Νούσιας και Κλαούντιο Μπολίβαρ) θα θέλαμε να ασχοληθούμε με όλα τα είδη!
Και κάπου εδώ, η κουβέντα μας έληξε βιαστικά από ένα τηλεφώνημα για ένα έκτακτο ραντεβού. Με τον κ. Νούσια αποχαιρετιστήκαμε φιλικά. Ξέρουμε όμως πως θα τον συναντήσουμε ξανά, στο μεγάλο λευκό πανί που και φέτος θα πιτσιλιστεί από το αίμα των ανυποψίαστων Αθηναίων. Έλληνες προσοχή, τα ζόμπι επιστρέφουν…
Αν θέλετε να μάθετε περισσότερα για τη νέα ταινία τρόμου του Γιώργου Νούσια, επισκεφτείτε το επίσημο site της ταινίας: http://tokako.gr
_________________________________________
* Η παρούσα συνέντευξη δημοσιεύτηκε αρχικά στο περιοδικό Mystery, τεύχος 52.
________________________________
- τα έχεις διαβάσει;
