Διαβάζω Σκοταδι από τα Fantasy Archives της Fantasy Gate!
από Connor Freff Cochran(σε μετάφραση Θοδωρή Κεφαλόπουλου aka Trithemius)
Σκοτάδι
Εντυπώσεις… κάτω στο λιμάνι, μέσα στη σκοτεινή νύχτα, οι ρόδες γυρίζουν και εξερευνούν. Ο άνεμος έρχεται πάνω στο πρόσωπό μου και στους ώμους μου. Τα μαλλιά μου γεμίζουν αέρα που μοιάζει με μακριά, δροσερά δάχτυλα, γεμάτα χάρη. Δέντρα σκορπισμένα στα λιβάδια που περνώ, στέκονται κενά και ακαθόριστα, απλές σκιές που ξεπροβάλλουν μέσα από σκιές. Αποφεύγω τις πέτρες του δρόμου από τύχη και με εξωαισθητηριακή αντίληψη. Η βαρύτητα μεταφράζεται σε μία άποψη για τις αισθήσεις: αυτή η βόλτα δεν είναι κατηφορική αλλά διασχίζει οριζόντια τον μακρύ καμπυλωτό λόφο που τώρα τον αντιλαμβάνομαι σαν μια μακριά καμπυλωτή πεδιάδα που τελειώνει σε κορυφογραμμή που κινείται γοργά μπροστά και πλάγια και πίσω σαν τη μαύρη θαμπάδα της νύχτας… μαύρες ρόδες, μαύρο ποδήλατο, μαύρη ταχύτητα, μαύρο πνεύμα, όλα αυτά χαράζουν μιαν αόρατη γραμμή κάτω από την ανυπαρξία του φωτός του απόντος φεγγαριού που συνεχίζει το ταξίδι του.
Κάποια πράγματα φαίνονται καλύτερα στο σκοτάδι γιατί κάποιες ερμηνείες είναι καλύτερα να τις νοιώθεις παρά να τις βλέπεις. Ο λόφος, το κρύο, η νύχτα… σκέψεις που αντηχούν τον θάνατο: εδώ βρίσκεται η μοίρα που οι άνθρωποι προσπαθούν να αποφύγουν. Αυτή την ησυχία, αυτό το τέλος, αυτό το μυστήριο που ευχαρίστως θέλουμε να το αποφύγουμε μα τελικά έρχεται σε όλους μας. Αντηχήσεις τρόμου: εδώ βρίσκονται οι μνήμες που οι άνθρωποι κρύβουν μέσα τους. Αντηχήσεις ησυχίας: εδώ βρίσκονται οι λέξεις που κρύβονται χωρίς να έχουν ειπωθεί. Αντηχήσεις ελπίδας και ονείρου και πιθανότητας: εδώ βρίσκονται όλοι οι κόσμοι και οι δημιουργίες που πάντοτε υπήρχαν ή πάντοτε θα μπορούσαν να υπάρχουν και εκατοντάδες ακόμη που περιμένουν να τις ανακαλύψουμε. Αντηχήσεις αντηχήσεων που αιωρούνται γύρω μου… μια χορωδία πνευμάτων, μία αίθουσα φαντασμάτων. Το να είσαι μόνος στο σκοτάδι είναι δοκιμασία. Πρέπει να αρνηθείς αυτό που υπάρχει εκεί γιατί αυτό που υπάρχει εκεί είναι… τα πάντα.
Από αυτό το μέρος ερχόμαστε, συνεπώς εδώ επιστρέφουμε. Η νύχτα είναι το πηγάδι με τα πνεύματα και από εκεί όλοι πίνουμε πολύ, όμως κάποιοι επιλέγουν να πιούν περισσότερο από τους άλλους. Για εκείνους – για τους καλλιτέχνες, εκείνους τους ξυπνητούς ονειροπόλους – το σκοτάδι δεν είναι κάτι που φοβούνται. Είναι κάτι θαυμαστό που τους παρακινεί να προχωρήσουν μέσα του με αυτιά πιο ανοιχτά από τα μάτια, με καρδιά πιο ανοιχτή από τα αυτιά και με πνεύμα πιο ανοιχτό απ’ όλα…
Αφήστε τα φαντάσματα να έλθουν. Έχουν ιστορίες να μας διηγηθούν. Πετώντας από λόφο σε λόφο, περαστικοί άγγελοι ψιθυρίζουν αλήθειες. Το σκοτάδι δεν είναι η απουσία του φωτός, είναι το φως ανάστροφα, το μέσο προς τα έξω που αντανακλάται προς το εσωτερικό. Την ημέρα τα πάντα είναι μία επίπεδη επιφάνεια, ένας περισπασμός υφών, μία τυραννία επίπεδης απόστασης και διάστασης. Τα φωτόνια χτυπούν επάνω στον κόσμο κλείνοντάς τον. Όμως στο σκοτάδι τα πάντα ανοίγουν και όλα μοιάζουν με ένα νυχτερινό λουλούδι που ανθίζει καλώντας την αντίληψη να μπει σ’ αυτόν τον κόσμο. Τα πράγματα έχουν ένα βάθος στο σκοτάδι. Δεν βλέπεις τη σκοτεινιά ενός δέντρου αλλά την υπόστασή του. Όχι τις αψίδες που σχηματίζουν τα κλαδιά του αλλά τον τρόπο που είναι ριζωμένα στον ουρανό. Καλείσαι να βγεις έξω από τον εαυτό σου, να γνωρίσεις εξ’ ολοκλήρου τον κόσμο χωρίς να φωλιάζεις άνετα στο οστέινο οχυρό του κεφαλιού σου.
Την ημέρα φαντάζεσαι πως μόνον εσύ υπάρχεις και πως ο κόσμος είναι απλά μία παράσταση που προβάλλεται σε μία οθόνη για τη δική σου ευχαρίστηση ή στεναχώρια. Στο σκοτάδι όμως πάντα αισθάνεσαι το εγώ και το μη-εγώ να χορεύουν μαζί, και μέσα στο αληθινά βαθύ σκοτάδι, εκείνο που βρίσκεις μακριά από τις πόλεις και τα σπίτια, τα αστέρια και το φεγγάρι, μέσα σ’ εκείνη τη σκοτεινιά που σβήνει τα όρια, μπορείς να ρίξεις μια σύντομη ματιά σ’ αυτά που αληθινά σε απασχολούν.
Τρέφουμε τις καρδιές μας τόσο λίγο και αναρωτιόμαστε γιατί πεινούν. Καθόμαστε ακίνητοι, διαβάζουμε, παρατηρούμε. Όμως πόσοι ζουν όταν οι μισοί κρύβονται από τον κόσμο; Ψάχνουμε όταν κλείσουμε τα παράθυρα και τις πόρτες μας; Αγαπούμε όταν σκεπάζουμε τα αισθήματά μας; Υπάρχουμε άραγε όταν θάβουμε το παρελθόν μας και αφήνουμε την τύχη να αποφασίσει για το μέλλον μας;
Οι ρόδες γυρνούν, ο λόφος απομακρύνεται, η βαρύτητα με τραβά και ο κόσμος περνά γοργά με ακόμη περισσότερο ταξίδι πίσω μου και λιγότερο μπροστά μου. Όμως το σκοτάδι εξισορροπεί τα πάντα. Συγκεντρώνεται στο γεγονός και μετρά τις ισορροπίες, δίνοντας στη ζωή νέο νόημα. Όχι πια χάσιμο χρόνου για το πριν και το μετά αλλά τώρα, ένα αιώνιο τώρα, μία μοναδική στιγμή γεμάτη με το σύμπλεγμα των πάντων να απαιτούν τη διάρκειά τους. Και σ’ εκείνη τη στιγμή, υπομονή… η δημιουργία είναι το έργο προσωπικής υπομονής. Και όλη η δημιουργία προέρχεται από το σκοτάδι, από κρυφά μέρη που δεν μπορούν να συλληφθούν και να σχεδιαστούν, παρά μόνον να βιωθούν. Κάτω στο λιμάνι, η σκοτεινή νύχτα παραδίνεται σε οτιδήποτε μπορεί να περιμένει εκεί, το οποίο εν τέλει είναι πάντα αυτό που ψάχνουμε. Το σκοτάδι είναι ένα μαγικό κουτί με ένα ραβδί που μας κάνει να αποκαλύψουμε αυτό που χωρίς να το αναγνωρίζουμε, ζητούσαμε.
Το πάθος αυξάνει καθώς ο λόφος χαμηλώνει. Οι ρόδες γυρνούν κι εμείς θυμόμαστε πως γεννηθήκαμε για να ζήσουμε τόσο στη μέρα όσο και στη νύχτα. Γι’ αυτό φύγετε μακριά από τις φωτιές, περπατήστε στο σκοτάδι, καθίστε εκεί χωρίς πανικό, χωρίς τρόμο, χωρίς πείνα, χωρίς φόβο. Σταθείτε ξυπόλυτοι στο χώμα της γέννησης και του θανάτου. Ακούστε τους ψιθύρους, τους κρότους, τα κλάματα. Μιλήστε με τον άνεμο καθώς σας παρατηρεί. Ρισκάρετε περισσότερα απ’ όσα θα περιμένατε και κοιτάξτε την ανοιχτή καρδιά όλων όσων σας περιβάλλουν.
Μέσα σ’ αυτή την καρδιά, υπάρχει το αντίθετο του φωτός. Μέσα σ’ αυτή την καρδιά υπάρχει το αιωνίως γεμάτο πηγάδι των ιδεών. Μέσα σ’ αυτή την καρδιά υπάρχει το αποτέλεσμα κάθε αναζήτησης που περιμένει όποιον ψάχνει… Σκοτάδι…
______________________________________
Ο Connor Freff Cochran έπειτα από προσωπική επικοινωνία που είχαμε μαζί του, μας έδωσε αμέσως την άδεια να δημοσιεύσουμε το υπέροχο αυτό κείμενό του στην στην FantasyGate, άδεια που μας τιμά και μας γεμίζει χαρά. Αν θέλετε να μάθετε περισσότερα για τον συγγραφέα Conor Freff Cochran και το έργο του επισκεπτείτε την προσωπική του ιστοσελίδα: www.conlanpress.com
* σημείωση: η εικόνα ανοίγματος του παρόντος άρθρου είναι δημιουργία του sm00keh
________________________________
- τα έχεις διαβάσει;
