Διαβάζω Ημερολογια Υποσυνειδητου από τα Fantasy Archives της Fantasy Gate! Bookmark and Share


Ημερολόγια Υποσυνειδήτου


από Ιωάννη Μάρκου

8 ΜΑΡΤΙΟΥ 2024 ώρα: 10:00 π.μ. 

Στέκομαι λοπόν και κοιτάζω την είσοδο του αλλόκοτου αυτού κτιρίου. Το απόκομμα της εφημερίδας με την αγγελία ακόμα στα χέρια μου: 

«Ζητούνται άνδρες και γυναίκες ανεξαρτήτως ηλικίας, κοινωνικής, οικονομικής και φυσικής κατάστασης για τη πραγματοποίηση εμπιστευτικού πειράματος. Αμοιβή εξαιρετικά καλή. Οι ενδιαφερόμενοι παρακαλούνται να προσέλθουν στα γραφεία της PHARMACOR Α.Ε. στην οδό Άτινγκτον, αριθμός 28 την Τρίτη 8 Μαρτίου 2024 στις 09:00 π.μ. ακριβώς».


Αυτό με οδήγησε ως εδώ. Αυτό και η γαμημένη περιέργειά μου… 

Το πώς κατάλαβα ότι η οδός αυτή είναι η οδός Άτιγκτον και ότι το κτίριο αυτό είναι το κτίριο με τον αριθμό 28 παραμένει ακόμα και τώρα ένα μεγάλο μυστήριο για μένα. Είναι λες και όλοι οι δρόμοι βγαίνοντας από το σπίτι μου να οδηγούσαν στον δρόμο αυτό και όταν βρέθηκα απ’ έξω απλά ήξερα ότι ήταν το κτίριο αυτό. 

Φιμέ τζάμια παντού σε ένα απόλυτα συμμετρικό κτίριο. Το αδαμάντινο οικοδόμημα. Ο τέλειος κύβος. Σου έδινε την αίσθηση ότι αν ακουμπήσεις την ακμή δύο τοίχων θα χάσεις σίγουρα μερικά δάκτυλα. Δυσκολεύτηκα ακόμα και να μπω και αυτό γιατί πολύ απλά δεν είχε καμία είσοδο με την κλασσική έννοια του όρου. Τα κατάφερα μόνο και μόνο γιατί υπέθεσα ότι σ’ όλη αυτή τη συμμετρία η είσοδος θα πρέπει να βρίσκεται στο μέσον την πρόσοψης, και πράγματι όταν βρέθηκα εκεί δύο κομμάτια τοίχου άνοιξαν επιτρέποντας την πρόσβαση στο εσωτερικό. 

Μέσα παρόμοιο σκηνικό. Στους τοίχους, το πάτωμα και το ταβάνι δεν υπήρχε τίποτα. Στο βάθος μόνο διέκρινα ένα μικρό γκισέ, σαν ρεσεψιόν,και μία μαύρη δερμάτινη πολυθρόνα στο μπροστινό μέρος τοποθετημένη με τέτοιο τρόπο σαν κάποιος να με περίμενε, ενώ αριστερά και δεξιά υπήρχαν δύο σκάλες που οδηγούσαν κάπου προς τα κάτω. Πίσω από τον γκισέ περίμενε όρθια μία γυναίκα. Προχώρησα και κάθισα χωρίς να με προτρέψει, δεν με κρατούσαν τα πόδια μου απ’ την ένταση. Όλη αυτή η μυστικοπάθεια σχετικά με τις συνθήκες διεξαγωγής του πειράματος μου προκαλούσε έντονη νευρικότητα που ούτε η απόλυτη ουδετερότητα του χώρου μπορούσε να αμβλύνει. 

Για αρκετή ώρα δεν μίλαγε κανείς απ’ τους δύο, αλλά αυτό ήταν κάτι που ελάχιστα με πείραζε. Προσπαθώντας να ηρεμήσω άρχισα να απασχολώ το βλέμμα μου περιεργαζόμενος τα χαρακτηριστικά της λεπτομερώς. Τριανταπέντε χρονών περίπου, αρκετά ψηλή κοντά στο 1.90, με όχι ιδιαίτερα ελκυστικό πρόσωπο όμως. Οι αναλογίες της παρόλα αυτά ήταν αψεγάδιαστες ενώ φορούσε μια ολόσωμη κολλητή φόρμα στο χρώμα του υγιούς δέρματος που σου έδινε την εντύπωση ότι ήταν γυμνή. Τα μαλλιά της ήταν τόσο σκούρα που δυσκολευόμουνα να τα ξεχωρίσω απ’ τον τοίχο ενώ ταυτόχρονα έρχονταν σε τρανταχτή αντίθεση με την ανησυχητικά άσπρη όψη της επιδερμίδας του προσώπου της. Εκείνο που με φρίκαρε πάνω της,  ήταν το βλέμμα της. Δεν ξέρω... Ήταν λες και σε κοίταζε πορσελάνινη κούκλα. 

Ύστερα από αρκετή ώρα αποφάσισα τελικά να είμαι εγώ αυτός που θα σπάσει τη σιωπή. 

«Καλημέρα», της είπα επιφυλακτικά. 

«Καλημέρα», μου απάντησε. 

«Ήρθα για το πείραμα». 

«Πολύ καλά, και τ'όνομά σας;». 

«Γκόρντον. Τάιους Γκόρντον». 

«Επάγγελμα;». 

«Άνεργος τους τελευταίους 8 μήνες». 

Μου έκανε ακόμα πολλές ερωτήσεις για τα προσωπικά μου στοιχεία αλλά με έκπληξη διαπίστωσα ότι δεν τα σημείωνε πουθενά. Με ενημέρωσε ακόμα ότι το όνομά της ήταν Ντάλια Σέλμερ και ήταν εκτελεστική διευθύντρια της εταιρείας που διεξάγει το πείραμα, της PHARMACOR Α.Ε. 

«Σκοπός του πειράματος, (και έλεγα ότι ποτέ δεν θα έμπαινε στο ψητό…), είναι η μελέτη της συμπεριφοράς του ατόμου σε συνθήκες, όπως λέμε, υποσυνείδητου. Πράξεις και σκέψεις υποσυνειδησιακές στο πιο πρώιμο στάδιό τους. Αυτός ήταν και ο σκοπός της ανάπτυξης του subal, της τελευταίας λέξης στην εξέλιξη του γονιδιακού συμπεριφορισμού από τους επιστήμονες της εταιρείας μας», κατέληξε και μου έδωσε ένα μικρό κουτί γεμάτο διαφανής αμπούλες. Όσο τις επεξεργαζόμουνα, ξανάρχισε. 

«Η ονομασία του προέρχεται από τις λέξεις subconscious και alternatives που συμπυκνώνουν τη δομή της λειτουργίας του, προσφέρει δηλαδή στο άτομο, ανεξάρτητα από τη θέληση του εγκεφάλου του, τις εναλλακτικές συμπεριφορές που πηγάζουν κατευθείαν από το υποσυνείδητό του. 

«Και πως ακριβώς γίνεται αυτό;», τη ρώτησα. 

«Το πώς, είναι δύσκολο για μένα να σας το εξηγήσω και ακόμα πιο δύσκολο για σας να το καταλάβετε κύριε Γκόρντον. Παρόλα αυτά ας δοκιμάσουμε με ένα μικρό παράδειγμα. Θα κάνουμε το εξής: εγώ θα σας κάνω ορισμένες απλές ερωτήσεις και εσείς θα πρέπει να απαντάτε σε κλάσματα του δευτερολέπτου το πρώτο πράγμα που θα σας έρθει στο μυαλό».

Το γυάλινο βλέμμα της έπιασε την έκφραση αποδοκιμασίας στο πρόσωπό μου και προσπάθησε να με καθησυχάσει. 

«Εντάξει, εντάξει ηρεμήστε, δεν το είχα στ' αλήθεια σκοπό. Αν όμως το δοκιμάζαμε θα διαπιστώνατε και μόνος σας ότι πολλές από τις απαντήσεις που θα δίνατε θα διέφεραν αρκετά από αυτές που θα προέρχονταν από συνειδητή σκέψη. 

Για παράδειγμα, παρατηρώ από το ντύσιμό σας, ότι σας αρέσει εξαιρετικά το καφέ χρώμα, παρ’ όλα αυτά η αυθόρμητη απάντησή σας στο ερώτημα "ποιο είναι το αγαπημένο σας χρώμα;" κάλλιστα θα μπορούσε να είναι το κίτρινο, ενώ κάτι ανάλογο θα μπορούσε να συμβεί και σε μια ερώτηση σχετικά με το αγαπημένο σας ναρκωτικό. 

Ε, πολλοί πιστεύουν ότι αυτό είναι το αποτέλεσμα απλά μιας λανθασμένης ενστικτώδους αντίδρασης, οι επιστήμονές μας αντίθετα θεωρούν ότι οι αντιδράσεις αυτές προέρχονται κατευθείαν από τις διεργασίες του υποσυνείδητου. Είναι αυτό που πραγματικά θέλετε αλλά λόγοι κοινωνικοί, οικονομικοί ή προσωπικοί σας εμποδίζουν να εκφράσετε σε καθημερινή βάση. Θεωρείστε λοιπόν μια διευρυμένη χρονική κλίμακα τέτοιων γεγονότων και έχετε μια πρώτη εικόνα της δράσης του subal. Τα ζώα ξέρετε κύριε Γκόρντον δρουν σαν άνθρωποι υπό την εικοσιτετράωρη δράση του σκευάσματός μας, μπορούμε λοιπόν να πούμε ότι κατά μία έννοια θα είναι σαν να μετατρέπεστε για λίγο σε ζώο…», γέλασε κάπως επιτηδευμένα στο κλείσιμο της ανάλυσης αυτής με το αποτυχημένο ευφυολόγημά της. 

«Καλά όλα αυτά, τι γίνεται όμως αν το αποτέλεσμα της διευρυμένης αυτής κλίμακας γεγονότων που λέτε είναι να προξενήσω ζημιά σε κάποιον άλλο άνθρωπο ή ακόμα και στον ίδιο μου τον εαυτό;», τη ρώτησα. 

«Δεν χρειάζεται να σας απασχολούν τέτοια πράγματα, τα έχουμε προβλέψει. Καταρχάς οι πιθανότητες για ένα τέτοιο ενδεχόμενο είναι εξαιρετικά μικρές και επιπλέον με την υπογραφή του συμφωνητικού συμμετοχής απαλλάσσεστε αυτόματα από την ευθύνη για οποιαδήποτε πράξη εκτελέσετε υπό την επήρεια του σκευάσματος και γενικά καθ’ όλη την διάρκεια του πειράματος.» 

Κάθισα λίγο σκεφτικός. Όλη αυτή η ανάλυση μου προκάλεσε εξαιρετικές αμφιβολίες. 

«Χρειάζομαι λίγο χρόνο να το σκεφτώ», είπα. 

«Όχι πριν ακούσετε την αμοιβή σας…» μου απάντησε με αυτοπεποίθηση. 

 «Η οποία είναι;». 

«Χίλιες πεντακόσιες λίρες για τρεις μέρες». 

Το ποσό ήταν αστρονομικό για τα δεδομένα μου και η συμφωνία μου άμεση. 

Αμέσως μετά μου έδωσε να υπογράψω ένα πολυσέλιδο συμφωνητικό. Η ορολογία του ήταν αρκετά εξεζητημένη και δεν κατάφερα να αντιληφθώ πολλά πράγματα. Με προβλημάτισε ελαφρώς το γεγονός ότι δυσκολεύτηκα να διακρίνω κάποιο στοιχείο σχετικά με την ασφάλεια του πειραματόζωου κατά την διαδικασία ή την ευθύνη για τη δοσολογία του φαρμάκου αλλά οφείλω να ομολογήσω ότι όλα αυτά πολύ λίγο με ένοιαζαν τη στιγμή εκείνη. Χίλιες πεντακόσιες λίρες για τρεις μέρες… 

Αφού τελειώσαμε και μ’ αυτό η διευθύντρια μου έδωσε να φορέσω μια ολόμαυρη φόρμα που άφηνε ακάλυπτα τα χέρια, τα πόδια και το κεφάλι και με οδήγησε στο κάτω διάζωμα. Οι δύο σκάλες δίπλα στο γκισέ οδηγούν στο ίδιο ακριβώς σημείο, έναν διάδρομο στο κατώτερο επίπεδο με τρία κελιά στ' αριστερά τοποθετημένα ακριβώς απέναντι από τρία άλλα στα δεξιά, ολόιδια ως προς τη δομή. (Τι στο διάολο συμβαίνει μ’ αυτούς τους ανθρώπους και τη συμμετρία;). 

Μπήκα στο πρώτο αριστερά. Κυβικό και αυτό όπως και το κτίριο δύο επί δύο επί δύο, εντελώς άδειο. Ούτε κρεβάτι, ούτε νεροχύτης, ούτε τουαλέτα, τίποτα, εκτός από ένα μολύβι και ένα τετράδιο στο κέντρο του πατώματος. Όπως μου εξήγησε η Ντάλια Σέλμερ, η εταιρεία θέλει σ’ αυτό, κάθε "πειραματόζωο" να γράφει τις εμπειρίες μετά από κάθε χρήση του subal για να έχουν μετά τη δυνατότητα να τα μελετήσουν. (Μου επισήμανε ακόμα ότι ο όρος ‘πειραματόζωο’, δεν είναι δόκιμος και ότι καλό θα ήταν αντί αυτού να χρησιμοποιώ τον όρο ‘υποκείμενο της πειραματικής διαδικασίας’ αλλά η αδιαφορία μου σχετικά με οτιδήποτε ανέφερε μετά την ανακοίνωση της αμοιβής ήταν προφανής). 

Προϊόν των δύο αυτών αντικειμένων είναι και οι γραμμές που γράφω αυτή τη στιγμή. Θεώρησα ότι είναι μια καλή ευκαιρία να μετατρέψω τις σημειώσεις αυτές σε ένα προσωπικό ημερολόγιο, έτσι για τις εμπειρίες. Που ξέρεις, ίσως γίνουν και βιβλίο όταν τελειώσει όλο αυτό. Επίσης είναι ένας καλός τρόπος να περνάει και η ώρα μέσα σ’ αυτό το …τίποτα. Ελπίζω μόνο να με αφήσουν να το κρατήσω. 

ΤΕΛΟΣ ΠΡΩΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ 

ΤΡΙΤΗ 8 ΜΑΡΤΙΟΥ 2024 ώρα: περίπου 11:45 ΤΑΪΟΥΣ ΓΚΟΡΝΤΟΝ 




ΤΡΙΤΗ 8 ΜΑΡΤΙΟΥ 2024 ώρα: άγνωστη 

Κάτι που πετάχτηκε μέσα απ' τον τοίχο καρφώθηκε στο π 


Καριόληδες… Τι στο διάολο συμβαίνει εδώ πέρα ρε; 

Δύο πανύψηλοι γεροδεμένοι άντρες με μαύρα ρούχα και καλυμμένα πρόσωπα μπήκαν στο κελί μου και με ξυλοκόπησαν. Πονάω φρικτά σε όλο μου το σώμα. 


ΤΡΙΤΗ 8 ΜΑΡΤΙΟΥ 2024 ώρα: άγνωστη ΤΑΪΟΥΣ ΓΚΟΡΝΤΟΝ 






 ΤΡΙΤΗ 8 ΜΑΡΤΙΟΥ 2024 ώρα: αργότερα 

Έχουν περάσει, έτσι όπως τα υπολογίζω, αρκετές ώρες από το προηγούμενο περιστατικό και είναι αλήθεια ότι νιώθω το σώμα μου αρκετά καλύτερα (μόνο κάποιες μελανιές εμφανίστηκαν), εξακολουθώ πάντως να μην καταλαβαίνω τίποτα. 

Τα γεγονότα έγιναν ως εξής: Λίγο αφότου τοποθετήθηκα στο κελί μου και αφού πίστευα ότι είχα ολοκληρώσει τις σημειώσεις μου για την πρώτη ημέρα, ξαφνικά ένα μικρό κομμάτι τοίχου υποχώρησε και από μέσα πετάχτηκε ένα διαφανές σφαιρίδιο ή τουλάχιστον έτσι μου φάνηκε, το οποίο καρφώθηκε στο μηρό μου. Δεν ξέρω τι περιείχε πάντως είμαι σχεδόν σίγουρος ότι ήταν το subal. Το ένιωσα να διαχέεται σε όλο μου το σώμα και ύστερα από λίγο άρχισαν οι περίεργες αντιδράσεις. 

Δεν είχα για πολύ ώρα την δυνατότητα της ομιλίας, το μόνο που κατάφερνα ήταν να βγάζω άναρθρες ζωώδης κραυγές ενώ παράλληλα ένιωσα τα δάχτυλα των χεριών μου να αγκυλώνουν σε μία συγκεκριμένη θέση. Μου ήταν αδύνατο ακόμα και να πιάσω το μολύβι. Το προσπάθησα αλλά δεν τα κατάφερα. 

Κατά ένα περίεργο τρόπο όμως η σκέψη μου παρέμενε διαυγής…αν και με διακατείχε ένα περίεργο αίσθημα. Ένιωθα…, δεν ξέρω αν χρησιμοποιώ την πιο δόκιμη έκφραση, αλλά ένιωθα ελεύθερος, ότι ανά πάσα στιγμή μπορούσα να κάνω το οτιδήποτε και κανένας δεν μπορούσε να μου επιβάλει περιορισμούς οποιασδήποτε μορφής. Αν, για παράδειγμα, μου ερχόταν να κατουρήσω, θα το έκανα εκεί ακριβώς που ήμουνα χωρίς να με νοιάζει, το ίδιο και με οποιαδήποτε άλλη φυσική ανάγκη. 

Λίγα πράγματα τώρα για το περιστατικό με τους κυρίους φουσκωτούς. Ελάχιστα λεπτά απ’ την ώρα που δέχτηκα τη κάψουλα εισέβαλλαν αυτοί. Είναι αλήθεια ότι έχω εμπλακεί ξανά σε καβγά αλλά αυτό ήταν κάτι τελείως διαφορετικό. Όταν δεν βρίσκεσαι κάτω από την επήρεια κάποιου φαρμάκου και στην πέφτουν δύο άτομα το φυσιολογικό είναι να φοβηθείς. Ανεβαίνει βέβαια η αδρεναλίνη αλλά μετατρέπεται κατευθείαν σε φόβο. Τώρα ήταν αλλιώς. Η αδρεναλίνη διέγειρε κάθε κύτταρο του κορμιού μου, ήθελα να πλακωθώ απλά και μόνο για να πλακωθώ. Ακόμα και όταν με δέρνανε, ήταν ένας πόνος διεγερτικός, λυτρωτικός. Αυτή είναι και η διαφορά με τη "νηφάλια" κατάσταση, ότι τώρα οι συνειδητές σκέψεις μου οδηγούν μονάχα στην οργή, την απορία και τον ανυπόφορο πόνο. 


ΤΡΙΤΗ 8 ΜΑΡΤΙΟΥ 2024 ώρα: - ΤΑΪΟΥΣ ΓΚΟΡΝΤΟΝ 




ΤΡΙΤΗ 8 ΜΑΡΤΙΟΥ 2024 ώρα: - 

Μάλλον εδώ μέσα μελετάνε τη βαρεμάρα του υποσυνείδητου. Έχουν περάσει τόσες ώρες, ή τουλάχιστον έτσι μου φαίνεται, και δεν έχω κάνει το παραμικρό. Κάθομαι και κοιτάζω το ταβάνι ή το πάτωμα, το ίδιο είναι. 


ΤΡΙΤΗ 8 ΜΑΡΤΙΟΥ 2024 ώρα: άπειρη απ’ ην προηγούμενη ΤΑΪΟΥΣ ΓΚΟΡΝΤΟΝ 






ΤΡΙΤΗ 8 ΜΑΡΤΙΟΥ 2024 ώρα: ακόμα άγνωστη 

Ακόμα τίποτα. Σκέφτομαι ότι χρειάζεται κάποιος χρόνος για να περάσει η επήρεια του φαρμάκου εντελώς. Ίσως γι’ αυτό αργεί η επόμενη δόση. Με έχει πιάσει κατούρημα αλλά δεν έχω τουαλέτα. Τι κάνουμε τώρα Τάϊους; Θα προσπαθήσω να κοιμηθώ μήπως το ξεχάσω. 


ΤΡΙΤΗ 8 ΜΑΡΤΙΟΥ 2024 ώρα: - ΤΑΪΟΥΣ ΓΚΟΡΝΤΟΝ 






ΤΕΤΑΡΤΗ 9 ΜΑΡΤΙΟΥ 2024 ώρα: λίγο αφότου ξύπνησα 

Τετάρτη 9 Μαρτίου. Θα μου πεις που το ξέρω…Δεν το ξέρω, το υποθέτω γιατί ξύπνησα πριν από λίγο και νιώθω σαν να έχω κοιμηθεί αρκετές ώρες. Δεν κατάλαβα κανένα τσίμπημα στον ύπνο μου άρα υποθέτω ότι δεν έλαβα δόση όσο κοιμόμουνα. Το κακό είναι ότι αναγκάστηκα να κατουρήσω μέσα στο δωμάτιο σε μια γωνιά. Χτύπαγα τους τοίχους και φώναζα ότι θέλω να κατουρήσω αλλά… φωνή βοώντος εν τη ερήμω… Το ακόμη χειρότερο είναι ότι δεν έχω φάει τίποτα ούτε έχω πιεί μια σταγόνα νερό από την ώρα που ήρθα εδώ και έχω αρχίσει να πεινάω και να διψάω φρικτά. 

ΤΕΤΑΡΤΗ 9 ΜΑΡΤΙΟΥ 2024 ώρα: - ΤΑΪΟΥΣ ΓΚΟΡΝΤΟΝ 




ΤΕΤΑΡΤΗ 9 ΜΑΡΤΙΟΥ 2024 ώρα: αρκετά αργότερα αφότου ξύπνησα 

Έχω αρχίσει να φρικάρω. Δεν θέλει και πολύ να τρελαθείς σ’ αυτό το μέρος. Έχουν περάσει περίπου άπειρες ώρες… Λίγο νερό ρε πούστη… 


ΤΕΤΑΡΤΗ 9 ΜΑΡΤΙΟΥ 2024 ώρα: - ΤΑΪΟΥΣ ΓΚΟΡΝΤΟΝ 




ΤΕΤΑΡΤΗ 9 ΜΑΡΤΙΟΥ 2024 ώρα: - 

Φρίκη… Γαμημένοι… Είναι δυνατόν;… 

Τρέμω ολόκληρος και μόνο που σκέφτομαι αυτά που έκανα… 

Πριν λίγες ώρες η δίψα μου έφτανε στο απροχώρητο, σε τέτοιο σημείο που ήμουν έτοιμος να πιω τις ακαθαρσίες μου. Ξαφνικά δέχθηκα τη δόση με τον ίδιο τρόπο όπως την άλλη φορά. Δευτερόλεπτα μετά μια πλευρά του δωματίου υποχώρησε εντελώς. Πίσω από αυτήν ανοίχτηκε ένας άδειος τετράγωνος χώρος. Στη μέση αυτού, μια προεξοχή η οποία στην κορυφή της είχε ένα ποτήρι νερό, ενώ ακριβώς απέναντι από εμένα υπήρχε ένα άλλο κελί ακριβώς ίδιο με το δικό μου. Μέσα, απ’ ότι πρόλαβα να διακρίνω, ήταν μια κοπέλα με ένα βρέφος στην αγκαλιά που το θήλαζε. Είχε βγάλει τη φόρμα (μια φόρμα ίδια με την δικιά μου) και την είχε αφήσει στην άκρη για να ελευθερώσει το στήθος της. Ήταν ολόγυμνη και θήλαζε… τίποτα άλλο. (Τι σας έφταιξε η κοπέλα ρε μαλάκες;…). 

Μόλις υποχώρησε ο τοίχος και αντιλήφθηκα την κατάσταση σηκώθηκα απ’ το πάτωμα και άρχισα να τρέχω προς το ποτήρι με το νερό. Το ίδιο προσπάθησε να κάνει και η κοπέλα, μόνο που άργησε γιατί έπρεπε να αφήσει πρώτα το βρέφος απ’ τα χέρια της. Η κατάστασή μου, μου παρείχε ένα σαφές πλεονέκτημα. Φτάνοντας στο ποτήρι με το νερό… το προσπέρασα και κινήθηκα προς την κοπέλα που μόλις είχε προλάβει να κάνει δύο βήματα απ’ τη θέση της. Ίσα που πρόλαβε να ψελλίσει : «Μη…» 

Την κλότσησα και τη γρονθοκόπησα. Μάτωσε ακαριαία. Φρίκη… 

Το ακόμα πιο περίεργο είναι ότι αμέσως μετά δεν κινήθηκα προς το ποτήρι με το νερό αλλά περιμετρικά αυτού χωρίς να το αγγίζω, σαν να προσπαθούσα να οριοθετήσω την περιοχή μου…σαν ζώο!!! (τώρα που φέρνω πάλι στο νου μου τα λόγια της Ντάλια Σέλμερ μου φαίνονται ακόμα λιγότερο αστεία). Δεν με ένοιαζε που εγώ δεν έπινα το νερό, μου αρκούσε που δεν το ήπιε εκείνη. Μέχρι εδώ φτάνει η μνήμη μου. Για πότε βρέθηκα στο κελί μου δεν μπορώ να ανακαλέσω. Κατέληξα να πιω τα ούρα μου. 


ΤΕΤΑΡΤΗ 9 ΜΑΡΤΙΟΥ 2024 ώρα: - ΤΑΪΟΥΣ ΓΚΟΡΝΤΟΝ 




ΤΕΤΑΡΤΗ ; 9 ΜΑΡΤΙΟΥ 2024 ώρα: - 

Κοιμήθηκα. Κοιμήθηκα αρκετά. Γέμισα εφιάλτες. Νόμιζα ότι τα είχα αφήσει πίσω μου όλα αυτά, νόμιζα ότι τα είχα ξεπεράσει, νόμιζα ότι... Αυτή η μαλακία μου πειράζει το μυαλό, μπαίνει στο λαβύρινθο του εγκεφάλου, σκάβει βαθιά και ξεθάβει τους χειρότερους φόβους μου. Γονιδιακός συμπεριφορισμός, παπαριές... Αυτό κάνει, τους ξεθάβει και ύστερα σε αναγκάζει να τους πραγματοποιήσεις, εσύ ο ίδιος, και το χειρότερο είναι ότι τα καταλαβαίνεις όλα, τα ζεις και δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Φοβάμαι πολύ, τι μπορεί να με περιμένει ακόμα... 

Δεν ξέρω πως βρέθηκε το φαγητό μέσα στο κελί μου, ίσως όταν κοιμόμουνα…Πείναγα αλλά δεν μου πήγαινε καλά να φάω μετά τα γεγονότα που έζησα… Τσίμπησα μόνο λίγο ψωμί. Άρχισα να ξερνάω σαν τρελός . Νοιώθω να με βαράνε με ένα σφυρί στο κεφάλι από την πείνα, δυσκολεύομαι ακόμα και να σηκωθώ. Τέλος για σήμερα το γράψιμο…ή μάλλον τέλος για τώρα. 

ΤΕΤΑΡΤΗ 9 ΜΑΡΤΙΟΥ 2024 ώρα: - ΤΑΪΟΥΣ ΓΚΟΡΝΤΟΝ 





ΤΕΤΑΡΤΗ 9 ΜΑΡΤΙΟΥ 2024 (με μεγάλες επιφυλάξεις) ώρα: - 

Έκανα μια ακόμα προσπάθεια να φάω. Τσίμπαγα μικρές μπουκιές για να μην αρχίσω να ξερνάω πάλι και τα κατάφερα. Ήταν όμως εξαιρετικά λίγο το φαγητό, μια φέτα ψωμί μόνο με λίγο αλάτι επάνω. Η διάθεσή μου είναι στο ναδίρ, δεν έχω πια όρεξη για τίποτα. Αφήνω το ημερολόγιο. Δεν ξέρω πότε θα το ξαναπιάσω στα χέρια μου και δεν με νοιάζει κιόλας. Στ’ αρχίδια μου το κωλοπείραμα.... Να πάτε να γαμηθείτε… 

ΤΕΤΑΡΤΗ 9 ΜΑΡΤΙΟΥ 2024 ώρα: - ΤΑΪΟΥΣ ΓΚΟΡΝΤΟΝ 





ΟΥΤΕ ΞΕΡΩ ΠΙΑ ώρα : - 

Πέρασα τις τελευταίες πολλές ώρες χτυπώντας τους τοίχους και φωνάζοντας ότι θέλω να αποχωρήσω από το πείραμα. Απάντηση καμία. Καργιόληδες…. Νοιώθω να τα χάνω εντελώς. Οι έννοιες της ημέρας και του χρόνου έχουν χάσει κάθε σημασία πια. Δεν ξέρω αν είναι Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή ή αν είναι σήμερα και όχι χθες ή αύριο. Δεν ξέρω αν είμαι εδώ μέσα μία ημέρα ή δώδεκα, και πως θα μπορούσα να το ξέρω όταν δεν υπάρχει καμία ένδειξη γι’ αυτό. Δεν υπάρχει ρολόι, παράθυρα, πρόγραμμα, τίποτα. Υπάρχει μόνο το τώρα, το λίγο πριν το τώρα, το λίγο μετά το τώρα και το ποτέ. Χίλιες πεντακόσιες λίρες για τρεις ημέρες. Αρχίδια… Χίλιες πεντακόσιες λίρες για όσο γουστάρουμε εμείς. Πούστηδες… 


ΤΑΪΟΥΣ ΓΚΟΡΝΤΟΝ 



ΣΗΜΕΡΑ (ΣΙΓΟΥΡΑ;) ώρα: τώρα 

Η δόση… Φοβάμαι... Συγνώμη... 


ΤΑΪΟΥΣ ΓΚΟΡΝΤΟΝ 




ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΗΜΑΣΙΑ ώρα :- 

Τον σκότωσα… Τον σκότωσα … 

Τώρα όλα εξηγούνται. Όλα πια είναι ξεκάθαρα για μένα. Βάζω στοίχημα ότι κανείς δεν θα τον ψάξει. Βάζω στοίχημα ότι κανένας δεν θα ψάξει ούτε εμένα. Κανείς δεν θα βγει από εδώ μέσα, ούτε εγώ, ούτε αυτός, ούτε το ημερολόγιο, ούτε καν το μωρό… 

Το σκηνικό ίδιο. Ο τοίχος υποχώρησε όμως αυτή τη φορά δεν ήταν η γυναίκα και αυτή τη φορά το πλεονέκτημα δεν ήταν με το μέρος μου. Η προεξοχή βρισκόταν δίπλα του. Κάτι με συγκράτησε και δεν βιάστηκα να κινηθώ, πρόλαβα να τον περιεργαστώ για ένα δευτερόλεπτο. Ιδρωμένος από πάνω ως κάτω, άσπρος σαν το πανί, να τρέμει ολόκληρος. Χέρια και πόδια πρησμένα και κόκκινα απ’ τα τρυπήματα. Η ίδια μαύρη φόρμα πάντα. 

Το μόνο που έπρεπε να κάνει ήταν να απλώσει το χέρι του και να πιάσει το ποτήρι. Το έκανε. Δίψαγε πολύ, φαινόταν. Το μόνο που έπρεπε να κάνω ήταν να τον προλάβω. Δεν τον πρόλαβα. Ίσως να μην ήθελα κιόλας. Τα χέρια μου πήγαν κατευθείαν στο λαιμό του και οι αντίχειρές μου μπήχτηκαν στο λαρύγγι του. Αυτό ήταν… Κανείς δεν θα τον ψάξει. 

Τίποτα δεν ήταν τυχαίο, τώρα είμαι σίγουρος… Ούτε η εφημερίδα που βρήκα πεταμένη στο δρόμο, ούτε το ότι ήταν ανοιγμένη στη σελίδα με την αγγελία, ούτε ο περίεργος που ρώτησα για την οδό Άτινγκτον το επόμενο πρωί, ούτε η μοναξιά μου… ούτε η μοναξιά τους… Φαντάζομαι παρόμοιες συμπτώσεις θα συνέβησαν και στη γυναίκα με το παιδί και σ’ αυτόν… αυτόν … Τίποτα απ’ αυτά δεν έχει σημασία για μένα πια… Λένε ότι το γράψιμο είναι λυτρωτικό…, ίσως γι’ αυτό να έγραφα μέχρι τώρα. Ε, λοιπόν κάνουν λάθος. Καμία λύτρωση δεν νιώθω. Το ημερολόγιο αυτό θα φύγει μαζί μου, δεν θα πέσει στα χέρια τους. 

Πόρισμα πειράματος: αποτυχία 

Υ.Γ. : πειραματόζωο είναι τελικά ο δόκιμος όρος κυρία Σέλμερ. 


ΚΑΠΟΥ ΚΑΠΟΤΕ ώρα : άγνωστη ΤΑΪΟΥΣ ΓΚΟΡΝΤΟΝ 




ΔΕΥΤΕΡΑ 14 ΜΑΡΤΙΟΥ 2024 ώρα : 20:14 


ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ : κωδικός Ν.Σ. 1436 

ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ : ΤΑΪΟΥΣ ΓΚΟΡΝΤΟΝ 

ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ : θανών 

ΑΙΤΙΑ : αυτοκτονία 

ΤΡΟΠΟΣ : εμβύθηση του εργαλείου καταγραφής (τεκμήριο 4) στον αριστερό οφθαλμό. 

Λοιπές παρατηρήσεις: 

Στις 19:41 μ. μ. ακριβώς, η Y.P.I. συσκευή παρακολούθησης καρδιακής λειτουργίας μέσω υπερήχων διαπίστωσε επιβράδυνση των καρδιακών παλμών του εν λόγω υποκειμένου και εντός ολίγου χρόνου την πλήρη παύση αυτής. Αμέσως στάλθηκαν τα όργανα 3 και 6 του τμήματος ασφαλείας, που είχαν λάβει μέρος στη σκηνή 1 με το υποκείμενο, για να διαπιστώσουν το κώλυμα. Εκεί επιβεβαιώθηκε ο θάνατος του υποκειμένου όπως επίσης και ότι το υποκείμενο είχε εναποθέσει στη στομαχική του κοιλότητα το φυλλάδιο καταγραφής (τεκμήριο 7). Η λήψη έγινε μέσω της στοματικής κοιλότητας. Ευθύς μόλις έγινε η διαπίστωση αυτή ακολούθησε εγχείριση στην κλινική της εταιρείας από τα όργανα του αρμόδιου τμήματος για την αφαίρεση του τεκμηρίου 7. Διαπιστώθηκε ότι η κατάσταση του τεκμηρίου δεν έχει επιβαρυνθεί σημαντικά από την οξύτητα των γαστρικών υγρών, πράγμα το οποίο το καθιστά αναγνώσιμο και μελετήσιμο. Συνίσταται η άμεση συρραφή των διαφόρων αποκομμάτων καθώς το υποκείμενο για να διευκολύνει την κατάποση, κατακερμάτισε το τεκμήριο 7. Προκαλεί έκπληξη η μη ύπαρξη εμέτου στο χώρο κράτησης. Πιθανολογείται ότι ο τεμαχισμός έλαβε χώρα εξ’ ολοκλήρου πρότερα ενώ η κατάποση ύστερα, εντός σύντομου χρονικού διαστήματος. Ο δε θάνατος ήταν σχεδόν ακαριαίος και δεν παρείχε στον οργανισμό τη δυνατότητα να αποβάλει την ξένη ουσία. 

Επιπροσθέτως: 

Εγκαλούνται τα όργανα του τμήματος παρακολούθησης ως υπεύθυνοι λανθασμένης επιλογής υποκειμένου που είχε ως αποτέλεσμα τη μη ολοκλήρωση της πειραματικής διαδικασίας από μέρους του. Θεωρείται μη αποδεκτό το γεγονός ότι το υποκείμενο κατέληξε να είναι σε θέση να συμπεράνει τη μη τυχαιότητα της ύπαρξής του στην πειραματική διαδικασία ως υποκείμενο. Λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός αυτό οδηγούμαστε στη διαπίστωση ότι ο τερματισμός του υποκειμένου θα ήταν ούτως ή άλλως αναπόφευκτος από την ίδια την εταιρεία, πράγμα το οποίο καθόλου δεν ελαφρύνει τη θέση των οργάνων του τμήματος παρακολούθησης, η ποινή των οποίων είναι τερματισμός. Παρ’ όλα αυτά οι αντιδράσεις του υποκειμένου κατά τη διάρκεια του πειράματος ήταν αξιοπρόσεκτες, η δε μελέτη των καταγραφών κατά την απουσία του από το χώρο κράτησης καθιστά αυτές υπέρ επαρκείς. Ως εκ τούτου το πείραμα μέχρι τη στιγμή της διακοπής του χαρακτηρίζεται απολύτως επιτυχές. Το θηλυκό υποκείμενο συνεχίζει κανονικά την παρουσία του. 


ΔΕΥΤΕΡΑ 14 ΜΑΡΤΙΟΥ 2024 ώρα : 20:19 ΝΤΑΛΙΑ ΣΕΛΜΕΡ. 

* σημείωση: η εικόνα ανοίγματος του παρόντος άρθρου είναι δημιουργία του Hengki24. ________________________________


    τα έχεις διαβάσει;

Βιβλία Fantasy

Διαβάσαμε & Κρίνουμε
Fantasy Archive

Μουσική Φαντασίας

Ακούσαμε & Προτείνουμε
Fantasy Archive

Visual Art - Ζωγραφική

Είδαμε & Παρουσιάζουμε
Fantasy Archive

Comics - Graphic Novels

Εικόνες & Κείμενα Φαντασίας
Fantasy Archive

Ταινίες & Σειρές Φαντασίας

Εντυπώσεις και Συναισθήματα
Fantasy Archive

Video Games

Η F Γωνιά των Gamers
Fantasy Archive