Διαβάζω Αγεννητοι αδελφοι από τα Fantasy Archives της Fantasy Gate!
Μιχάλης Μανωλιός
από τη Νατάσα Παυλίτσεβιτς
Εμφανίζει ανθρώπους από το πουθενά: Η γραφή του βιβλίου ακολουθεί την οπτική γωνία πολλών, διαφορετικών χαρακτήρων, δίνοντας αληθινή φωνή σε εντελώς παράταιρους μεταξύ τους ανθρώπους: μία επαγγελματίας δολοφόνος, ένας οικογενειάρχης που τα έχει χάσει όλα, ένας άτυχος τζογαδόρος, μεταξύ τόσων άλλων. Οι πρωταγωνιστές είναι τόσο αληθινοί, τόσο περίπλοκοι και πολυδιάστατοι με τα προτερήματα και -κυρίως- με τα ελαττώματά τους που θα τους δείτε να βγαίνουν από το βιβλίο με σάρκα και οστά.
Χειραγωγεί το χρόνο: Άπαξ και αρχίσετε το βιβλίο, η γρήγορη υπόθεση, όλο δράση και σασπένς δεν θα σας αφήσει να το κλείσετε. Εκεί που θα λέτε “εντάξει, τώρα το έπιασα στα χέρια μου” θα συνειδητοποιήσετε ότι έχει νυχτώσει και το άνοιγμα των σελίδων πλησιάζει όλο και γρηγορότερα το τέλος του βιβλίου. Εγώ, μια μέτριας ταχύτητας αναγνώστρια, διάβασα τις 465 σελίδες του σε τρεις καθισιές μόνο. Αργότερα μάλιστα επέστρεψα στα αγαπημένα μου σημεία για να τα μελετήσω πιο προσεκτικά. Εσείς, που δεν θα αποσπάται η προσοχή σας από μελομακάρονα και χριστουγεννιάτικα ραντεβού, πιθανόν να το διαβάσετε και πιο γρήγορα.
Δημιουργεί μουσική από χαρτί: Εκεί που η δράση σάς τραβάει βιαστικά από το χέρι, εκεί είναι που θα ακούσετε γλυκιά, σαγηνευτική μουσική μέσω των ηχητικών περιγραφών στις σελίδες του κειμένου. Η μουσική, σαν μετωνυμία για την τέχνη, είναι πολύ σημαντική στο βιβλίο καθώς μία από τους βασικούς χαρακτήρες είναι μια παγκοσμίου φήμης συνθέτρια. Τα κομμάτια της γιατρεύουν και στοιχειώνουν τους υπόλοιπους χαρακτήρες και μέσω αυτών θα τα ακούσετε κι εσείς.
Μεταμορφώνει τη γλώσσα του: Το βιβλίο έχει μια ποικιλία γεγονότων: καταδιώξεις, ερωτικές συνευρέσεις, δολοφονίες, συναντήσεις παλιών φίλων. Η γλώσσα αλλάζει κατάλληλα με την κάθε περίπτωση από ρέουσα και ευκολοδιάβαστη σε λυρική, από ανάλαφρη και χιουμοριστική σε πλούσια και στολισμένη. Η αναγνωστική εμπειρία γίνεται έτσι χορταστική κι ενδιαφέρουσα.
Επίσης, το ότι οι περισσότεροι χαρακτήρες του βιβλίου είναι γυναίκες μου κέντρισε το ενδιαφέρον ακόμη περισσότερο. Έχοντας απογοητευτεί από τα στερεότυπα των πανέμορφων, και μόνο πανέμορφων γυναικών, σε άλλα βιβλία καλογραμμένα ή μη, ήταν πραγματική δικαίωση το να γνωρίσω χαρακτήρες όπως η Νατάσσα, όπως η Έλεν, όπως η Ζωή, που ήταν αληθινές γυναίκες με τα προβλήματα, τις ανασφάλειες και τις δυνάμεις τους. Μάλιστα, η σχέση δύο αδερφών στο βιβλίο, της Ζωής και της Χριστίνας, μου φάνηκε τόσο πετυχημένη στην απόδοσή της που σταμάτησα για λίγο το διάβασμα και μίλησα για αυτή στην αδερφή μου.
Έχοντας καταβροχθίσει και αυτό το βιβλίο και τη “Νεκρή Γραμμή” έχω μείνει έκπληκτη από την εξαιρετική επιλογή που έκανε ο Κλειδάριθμος στην έκδοση των μυθιστορημάτων και στα υψηλά κριτήρια ποιότητας τόσο της επιμέλειας των βιβλίων από τον Δημοσθένη Κερασίδη όσο και της εμφάνισης τους. Ειλικρινά πιστεύω ότι οι εκδόσεις Κλειδάριθμος μας έδωσαν δύο ποιοτικές ελληνικές κυκλοφορίες για τις οποίες θα μιλάμε για πολύ καιρό μετά την πρώτη τους έκδοση.
Λίγα λόγια για τον συγγραφέα: Ο Μιχάλης Μανωλιός γεννήθηκε το 1970 και σπούδασε μηχανολόγος μηχανικός. Έχουν κυκλοφορήσει δύο συλλογές διηγημάτων του, "Σάρκινο φρούτο" (Τρίτων 1999) και “...και το τέρας” (Τρίτων 2009) από την οποία το διήγημα “Αίθρα” κέρδισε το 2010 τον διεθνή διαγωνισμό Aeon Award. Διηγήματά του έχουν δημοσιευτεί σε ανθολογίες και περιοδικά στην Ελλάδα, την Ιρλανδία και την Ιταλία. Ζει, γράφει και περνάει καλά στην Αθήνα.
* σημείωση: η φωτογραφία του συγγραφέα είναι του Σωτήρη Βλάχου.
_____________________________________
- τα έχεις διαβάσει;
